முடிவற்ற நேரம் - இரவீந்திரநாத் தாகூர் கவிதை (2)

கடவுளே, நேரம் உன் கரங்களில் முடிவற்றதாக இருக்கிறது.
உன்னுடைய நிமிடங்களை எண்ணிட எவரும் இல்லை.

பகல்களும் இரவுகளும் கடக்கின்றன, பூக்களைப் போல் யுகங்கள் மலர்ந்து வதங்குகின்றன.
உனக்குத் தெரியும் காத்திருப்பது எப்படியென.

சிறு காட்டுப் பூவைப் போலப் பரிசுத்தமாய் உனது நூற்றாண்டுகள் ஒன்றையொன்று தொடர்ந்தபடி இருக்கின்றன .

எங்களுக்கோ இழப்பதற்கு நேரமே இல்லை
நேரமின்மையால் நாங்கள் வாய்ப்புகளுக்காகப் போராட வேண்டியதாக இருக்கிறது
தாமதிக்க இயலாத ஏழைகளாக இருக்கிறோம்.

கேட்கும் ஒவ்வொரு அற்ப மனிதனுக்கும் நான் கொடுக்க
நேரமானது போய்க் கொண்டிருக்கிறது இப்படியாக,
உனது பீடம் காணிக்கையின்றிக் கடைசிவரை வெறுமையாக உள்ளது.

நாளின் முடிவில் உன் வாசல் மூடிவிடுமோ எனப் பயந்து போய் விரைந்து வருகிறேன் 
ஆனால் இன்னும் நேரம் இருப்பதை நான் காண்கிறேன்.

*

மூலம்: Endless Time (Verse 82 from Gitanjali) 
               By Rabindranath Tagore


**
தொடர்புடைய முந்தைய பதிவு:
கூண்டுப் பறவை

***