திங்கள், 3 மே, 2010

வயலோடு உறவாடி..-தினமணி கதிர் சிறுகதை


‘வயலோடு விளையாடி வயலோடு உறவாடி
வயலோடு மல்லுக்கட்டி ஆட்டம் போட்…'

ஐபாடிலிருந்து வழிந்த திரைப்பாடலின் வரிகளை மாற்றிப் பாடியவனாய், ஊருக்குப் போனபோது எடுத்த படங்களை பிக்காஸாவில் அப்லோட் செய்து கொண்டிருந்த சுந்தரேசனின் ஹெட்ஃபோன் திடீரெனப் பிடுங்கப்பட்டது.

“கூப்பிடக் கூப்பிட பதில் இல்லாதப்பவே நினைச்சேன் இதக் காதுல மாட்டியிருப்பீங்கன்னு. சாப்பிட வாங்க. சன்டேதான். அதுக்காக இப்படியா?”

மாடிப் படியேறி வந்ததில் மூச்சு வேறு வாங்க, அலுப்பாகத் திட்டிக் கொண்டே பின்னால் வந்து நின்றிருந்த சுமதி கணினித் திரையைப் பார்த்ததும் “வாவ்” என்றாள்.

மைத்துனரின் மனைவி பொங்கல் அன்று இட்டிருந்த பெரிய ரங்கோலி நேரில் பார்த்ததை விட அத்தனை அழகாக விரிந்திருந்தது.

பக்கத்தில் ஒரு நாற்காலியை இழுத்துப் போட்டு அவள் அமர உற்சாகமாகி விட்டான் சுந்தரேசன்.

அங்கே அவன் காமிராவும் கையுமாக அலைந்தபோது உறவுகள் மத்தியில் சொல்ல முடியாமல் “என்ன இது சும்மா சும்மா எல்லாத்தையும் க்ளிக்கிட்டு” என சந்தர்ப்பம் பார்த்து காதோரம் கடிந்தவளாயிற்றே. கண்டு கொள்ளாமல் இவன் தொடர்ந்ததில் வருத்தத்துடன் சற்று எரிச்சலும்தான் அவளுக்கு.

இப்போது அவளே சிலாகிக்க, ஆனந்தமாகி ‘இதப் பாரு அதப்பாரு’ என அடுத்தடுத்து படங்களைக் காட்ட ஆரம்பித்தான்.




முற்றமெங்கும் விரிந்திருந்த சுண்ணாம்புக் கோலங்கள், காவி பூசப்பட்ட மண்கட்டி அடுப்புகள், அக்னி வளர்க்க குவிக்கப்பட்டிருந்த பனையோலைகள், பொட்டும் மஞ்சள் குலையுமாக மினுங்கிய வெண்கலப் பானைகள், சூரியனை வரவேற்க ஏற்றி வைத்த ஐந்துமுகக் குத்து குளக்கு, பக்கத்தில் நெல்குவித்த நிறை நாழி, படைத்திருந்த காய் கனிகள், பனங்கிழங்கு கரும்புக் கட்டுகள்..!

பார்த்துப் பார்த்து எடுத்தது எல்லாம் ஸ்லைட் ஷோவில் ஒன்றொன்றாக விரிந்தன.

“நுணுக்கமாய் கவனிச்சு எடுத்திருக்கீங்க. ம்ம். நல்லாத்தானிருக்கு. ஆனா வளச்சு வளச்சு இப்படி சட்டிப் பானை, அடுப்பு கரும்புன்னு எடுத்தீங்களே..! பட்டிக்காட்டான் யானையப் பாத்த மாதிரின்னு யாரும் நினச்சுடக் கூடாதேன்னு இருந்துச்சு!” வில்லங்கமாகச் சிரித்தாள்.

“நாமதான் எதையும் செய்யறதில்லை. உனக்கும் எல்லாம் புது அனுபவம். மொத தடவையா நீ பொங்கலுக்கு ஊருக்கு வந்திருக்கேன்னு சித்தியும் விளக்கேத்துறதில இருந்து எல்லாத்தையும் உன்னையே பண்ண வச்சாங்க! செஞ்சதை நீயும், பார்த்ததை நம்ம பொண்ணுங்களும் நினைவில் வச்சுக்கணுமேன்னுதான் எடுத்தேன் தெரிஞ்சுக்கோ. இங்க பாரு நம்ம இளவரசிங்கள..”

மகள்கள் இருவரும் பாவாடை சட்டையில் தேவதைகளாய்த் தெரிந்தார்கள்.

பால் பொங்கி வருகையில் ‘பொங்கலோ பொங்கல்’ என எல்லோருமாய்க் கூவியதை வீடியோ க்ளிப்பிங்காக எடுத்திருந்தான். பானையில் அச்சுவெல்லக் கட்டிகளைச் சேர்த்த சுமதியின் வளை கரங்களை மட்டுமின்றி, கண்ணும் மூக்கும் அருவியெனப் பொங்க, அடுப்புப் புகையில் இவள் ஓலை வைக்கத் திண்டாடுவதைக் கூட க்ளோஸ் அப்பில் எடுத்து விட்டிருந்தான்.

“ஓ நோ..! இதை உடனே டெலிட் செய்யுங்க” கடுப்பாகிக் கூவினாள்.

“அட இருந்துட்டுப் போட்டும் விடு. நான் ரசிப்பேன்ல. வேணுமான ஆல்பத்திலே ஏத்தல” என்று சிரித்தவன் “சரி, உன் வேலையைக் கவனியேன். இதை முடிச்சுட்டு வந்து சாப்பிட்டுக்கறேன். இன்னிக்கு விட்டா மறுபடி ஒருவாரம் இழுத்துடும். ‘சித்திரை பொறக்கப் போகுது. பொங்கலுக்கு வந்து போனவன் இன்னும் படங்களை அனுப்பலையே’ன்னு சித்தப்பா பொசுபொசுங்க்கிறாராம். நாமெல்லாம் சேர்ந்து எடுத்துக்கிட்ட படத்தை பெரிசா ப்ளோ அப் செய்து போட்டுக்கணும்மாம் அவருக்கு. தம்பி ரெண்டு மூணு தடவை ஃபோன் பண்ணிட்டான்.”

“அரைமணியிலே வந்து சேருங்க.” பெரிய மனதுடன் அனுமதி தந்தவளாய் நகர்ந்தாள் சுமதி.

த்தனை வருடங்களுக்குப் பிறகு வாய்த்த்து இது. பெருநகரமும் கிராமமும் இல்லாத ஊர் அவனுடையது. அவனது பள்ளிப் பருவம் வரை அங்கேதான் வளர்ந்தான் தாத்தா வீட்டில். அப்பாவுடன் பிறந்த தம்பி விவசாயததை பார்த்துக் கொள்ள அவர் மட்டும் படித்து வங்கியில் வேலைக்குச் சேர்ந்து விட்டிருந்தார். ஊர் ஊராக மாற்றலாகும் உத்தியோகம் படிப்பு கெட்டு விடக் கூடாது என ஒரே மகனென்றாலும் இவனை தன் பெற்றோரிடமே விட்டு விட்டார்.

சித்தப்பாவின் பிள்ளைகளோடு, கிராமத்தில் கட்டிக் கொடுக்கப்பட்ட இரண்டு அத்தைகளும் ‘டவுணு’ பள்ளிக்கூடத்திலதான் படிப்பு நல்லாயிருக்கும் என ஏற்கனவே தங்கள் பிள்ளைகளைக் கொண்டு விட்டிருந்தார்கள். அந்த பெரிய மழலைப் பட்டாளத்தில் இவனும் ஐக்கியமாகி, கூடி வாழ்ந்த சொந்தங்களுடன் எந்தக் குறையுமில்லாமல்தான் வளர்ந்தான்.

அத்தைகள் அடிக்கடி தம் பிள்ளைகளை வந்து பார்த்துப்போக, தாய் தகப்பனை விட்டு ரொம்பத் தள்ளி வந்த பிள்ளை என இவன் மேல் எல்லோருக்கும் எப்போதும் தனி அக்கறை கரிசனம்தான். ஆனால் அவர்களை விடவும் ஒருபடி மேலாகவே இயற்கை தன்னை அரவணைத்துக் கொண்டதாகவேத் தோன்றும்.

தோட்டத்தில் பம்பு செட்டுக் குளியல், பண்ணையில் துள்ளும் கன்றுகளோடு ஆட்டம், வயலில் வைக்கோற் போரையே சறுக்கு மரமாக்கி வழுக்கி ஆடியது, வாழை கொய்யா பப்பாளி இளநீர் என பறித்த கையோடு குளிரக் குளிர வயிற்றை நிரப்பியது எல்லாம் எப்போது நினைத்தாலும் மனது குளிர்ந்து போகும்.

அறுவடையாகி வந்த அடுக்கப்பட்ட நெல்மூட்டைகள் மேலே ஏறி அமர்ந்து கொண்டு அரட்டை அடிப்பார்கள். வீட்டுப் பாடம் செய்வார்கள். பெரிய பெரிய அடுப்புகளில் மெகா சைஸ் உருளிகளில் நெல் அவிக்கும் அழகை வேடிக்கைப் பார்ப்பார்கள். மரத்துடுப்பைத் தாமும் பிடித்து கிண்டிக் கொடுப்பார்கள் ரொம்பச் சமர்த்தாய். பின்பக்க முற்றத்தில் நீண்ட நீண்ட பிறை நிலா வடிவில் அவித்த நெல்லை பண்ணைப் பெண்கள் அழகாய்ப் பரத்திக் காய வைத்துவிட்டு அந்தப் பக்கம் நகரக் காத்திருப்பார்கள்.

நெல் வெதுவெதுப்பாகி விட்டதா எனக் கவனமாய்க் காலாலே கிளறி உறுதி செய்த பிறகு அதில் உருண்டு புரண்டு சிந்திச் சிதறி மகிழ்வார்கள் யாராவது வந்து பெரிதாக அதட்டல் போடும்வரை. நெல் முழுதாகக் காய நாலு நாள் பிடிக்கும். கூத்தும் அதுவரை தொடரும். ஒருமுறை தாத்தா பார்த்து விட்டார்.

“டேய் டேய் பசங்களா என்ன இது. விளையாட்டுக்குக் கூட நெல்லை இப்படியெல்லாம் சிந்தியடிக்கப் படாதுடா” என எல்லோரையும் இழுத்துப் பிடித்து வரிசையாக அமர்த்தி விட்டார். இவர்களது எந்தக் குறும்புகளையும் கண்டு கொள்ளாத அவர் எதையாவது வலியுறுத்திச் சொல்லுகையில் மிகுந்த முக்கியத்துவம் கொடுத்து மகுடிக்குக் கட்டுப்படும் பாம்பாகி விடுவார்கள்.

அப்படித்தான் அன்றும். எப்படி உழவும் நெல்லும் சோறு தரும் கடவுள் என அவர் விவரிக்க விவரிக்க மனதில் ஒரு பயபக்தி ஏற்படத் தொடங்கியது. தொடர்ந்து வந்த பொங்கலின் போது, பண்ணை ஆட்களுக்கு கொடுக்கின்ற பொங்கல்படி புதுத்துணி எல்லாம் தானமோ தர்மமோ அல்ல, நாம் அவர்களுக்கு செய்யும் மரியாதை எனப் புதிய கோணத்தில் பார்க்க வைத்தார்.

அதுமட்டுமில்லாமல் ‘நாட்கதிர்’ என்றொரு வழிபாடு இருந்தது. அறுவடையானதும் பசுமை மாறாத நெற்கதிர் கட்டு ஒன்று வயலில் இருந்து வீடு தேடி வரும் அருள் பாலிக்க. முற்றத்தில் கோலமிட்ட மணை ஒன்றில் அதை நேராக நிறுத்தி பொட்டு பூவெல்லாம் வைத்து சூடம் காட்டிக் கும்பிடுவார்கள்.

பின்னர் தாத்தா அனைவர் கையிலும் ஒரு கதிர் எடுத்துக் கொடுப்பார். நெற்குதிர் அறையில் சுண்ணாம்புக் கோலமிட்டு அலங்கரிக்கப்பட்ட புது மண் பானை காத்திருக்கும். முதல் கதிரை தாத்தா வைக்க, மற்ற பெரியவர்கள் தொடர,‘கூகூஊஊ’ என ரயில் வண்டி மாதிரி ஒருவர் சட்டையை ஒருவர் பிடித்து வந்த குழந்தைகளும் விளையாட்டு போலவேதான் அதில் கதிர்களைச் சேர்ப்பார்கள்.

அன்றைக்கும் நெல்மூட்டைகளுடன் தாம்பூல மரியாதை உண்டு கதிரை எடுத்துவந்த பண்ணையாட்களுக்கு. வடை பாயாசத்துடன் சாப்பாடும். புதுக்கதிரினைக் கசக்கியெடுத்து வரும் அரிசிமணிகளைச் சேர்த்துதான் பாயாசமே செய்வார்கள். ஒரு சிறிய கொத்தினை பூஜை அறையிலும் தொங்க விடுவார்கள். அந்த ஐதீகங்களின் அர்த்தமும் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக விளங்கத் தொடங்கியது. செய்யும் தொழில் தெய்வம் என்பதும் ஆழப் பதிந்தது.

ந்தர்ப்பம் வாய்க்கும் போதெல்லாம் விவசாயத்தில் ஈடுபடுவது நமக்கெல்லாம் பெருமை என உணர்த்தியபடியே இருப்பார் தாத்தா. “‘சுழன்றும்ஏர்ப் பின்ன துலகம்’ எத்தனை அழகாய் சொல்லியிருக்கிறார் அய்யன்” என சிலாகிப்பார். “‘உழந்தும் உழவே தலை’ எந்தச் சிரமம் வந்தாலும் நம்ம குடும்பம் உழவைத் தொடரணுமடா” என்பார்.

கேட்டு கேட்டு வளர்ந்து ப்ளஸ் டூ வரை வந்து விட்டிருந்தவன் அரும்பு மீசையைத் தடவியபடி ஒருமுறை திருப்பிக் கேட்டு விட்டான்.

“அப்போ ஏன் தாத்தா அப்பாவை மட்டும் வேற வேலைக்கு அனுப்பிட்ட?”

கேள்வியின் கூர்மையில் தாத்தா சற்று திணறிப் போன மாதிரி இருந்தது. ஆனால் என்றைக்காவது இப்படிக் கேட்பான் என பதிலைத் தயாராகவே வைத்திருந்த மாதிரியும் இருந்தது.

“நாந்தான் படிக்க முடியாது போச்சு. படிப்பு நல்லா வந்ததாலே புள்ளைங்கள்ல ஒருத்தராவது உத்தியோகம் பாக்க பட்டணம் போகட்டும்னு அனுப்பிச்சேன். காடுகரைய பாத்துக்க சித்தப்ப்பா போதும்னுதான்.”

“அப்பாவுக்கு பதிலா நான் விவசாயத்தைப் பண்ணட்டுமா தாத்தா? படிச்சு முடிச்சுட்டே செய்யறேன்”

“வேண்டாம்பா வேண்டாம்” என்றார் பதட்டமாக. அவனை அருகில் அமர வைத்துக் கையைப் பிடித்துக் கொண்டார்.

“ஒன் தம்பிதான் இருக்கானே. ஒஞ்சித்தப்பா அவனை விவசாயத்துக்கே படிக்க வைக்கப் போறானாம். அவன் பார்த்துப்பான் இந்த நெலம் நீச்சையெல்லாம். ஒன்னைய என்ஜினீயராக்கணும்னு கனவு கண்டுட்டிருக்கான் ஒங்கப்பா. நீயும் படிப்புல அவனப் போலவே புலியா இருக்கே. அவன் பேச்சைக் கேட்டு நட. பெரிய உத்தியோகத்துக்கு போ.”

நெருடலாக இருந்தது அவர் அப்படிப் பேசியது.

“அப்புறம் நாங்க சரியா வளர்கலைன்னு ஒரு சொல் வந்திடப்பிடாதுப்பா” கெஞ்சியபோது ஏமாற்றமாக இருந்தாலும் ஏதோ புரிந்தது.

டுத்த வருடம் கல்லூரியில் சேர ஊரைப் பிரிந்தவன்தான். பாட்டி இருந்தவரை அப்பா வேலைக்கு லீவு போட்டு வருடாவருடம் எல்லா பண்டிகைகளுக்கும் அழைத்துச் சென்றார். பாட்டி போனதும் தாத்தாவுக்காக பொங்கலுக்கு மட்டுமாவது போவது கட்டாயமாக இருந்தது. அவர் மறைவுக்குப் பின் அதுவும் நின்று போனது.

இவனும் படித்து முடித்து கணினித் துறையில் வேலையாகி, பட்டணத்துப் பெண்ணே மனைவியாய் வர அசுர வேக இயந்திர வாழ்வில் தொலைத்த பலவற்றில் ஒன்றாகிப் போனது பண்டிகைகளைக் கொண்டாடும் முறைகளும். எப்போதோ ஊர் விட்டு வந்துவிட்ட அம்மாவும் இவற்றில் அத்தனை ஆர்வம் காட்டாதாது இன்னும் வசதியாகப் போயிற்று சுமதிக்கு.

மற்ற பண்டிகைகள் பற்றி அத்தனை உறுத்தல் இல்லாவிட்டாலும் தைப்பொங்கலை குக்கரில் பொங்கி பால்கனியில் சூரியனுக்குப் படையல் வைத்து வணங்கி முடிப்பது மிகுந்த வருத்தம் தரும் இவனுக்கு. உழவுக் குடும்பத்தில் பிறந்தவன் கொண்டாடும் திருநாள் இப்படி சம்பிரதாயமாக முடிந்து போகிறதே என்றிருக்கும்.

அப்பா தன் பாகத்துக்கு வந்த வயல்வெளி அத்தனையையும் கிரயம் செய்து சென்னையில் இந்த வீட்டை வாங்கிப் போட்டுக் காலமாகியும் விட்டிருந்தார் திடீர் மாரடைப்பில். ஊரில் மிச்சமாகி இருந்தது ஐம்பது செண்ட் அளவிலான தோட்டம் மட்டுமே.

இரண்டு பெண்களைக் கட்டிக் கொடுத்து விட்ட சித்தப்பாவுக்கும் வயதாகி விட விவசாயத்தில் முன் போல ஈடுபட இயலவில்லை. அதை நம்பி மட்டும் பிழைக்க முடியாதென மகன் குமரேசன் நான்கு கார்களை வாங்கி வாடகைக்கு விட்டான். நன்றாக அவை ஓடவே டிரான்ஸ்போர்ட் பிஸினஸில் கவனம் செல்ல ஆரம்பித்து விட்டது. இப்படியாக வயல்கள் எல்லாம் கிரயமாகி கார்களாக வேன்களாக மாற ஆரம்பித்தன. சித்தப்பாவால் தடுக்க முடியவில்லை. ஆனாலும் தன் ஆத்ம திருப்திக்காக என்று சொல்லி சில தோட்டங்களை வசப்படுத்திக் கொண்டு அத்தோடு இவனுடையதையும் கவனித்துக் கொண்டிருந்தார்.

தனக்கும் வயதாகிக் கொண்டே வருவதால் ‘குடும்பத்தோடு பொங்கலுக்கு வந்து போப்பா’ என்ற அவரது அன்புக்குக் கட்டுப்பட்டுதான் இந்தமுறை அங்கு சென்றிருந்தான். அப்போதுதான் அவனுக்கான தோட்டத்தைக் காட்டினார். அதில் வாழை பயிரிட்டிருந்தார். சுற்றிலும் சுமார் பத்து தென்னைகளும் இருந்தன. “நல்லா வச்சிருக்கீங்க சித்தப்பா” என அவர் கையைப் பிடித்து தழுதழுத்து விட்டான்.

மாதாமாதம் அவர் அனுப்புகிற பணத்தை வாங்கிக் கொள்ளுகையில் ஏற்படாத குற்ற உணர்வு பச்சை பசேல் என அவனுடைய தோட்டத்தைப் பராமரித்திருந்த அழகைப் பார்த்ததும் ஏற்பட்டது. வருடக் கணக்கில் எட்டிப் பார்க்காதது எத்தனை பெரிய தப்பென வருத்தியது.

சித்தப்பா அதை பெரிது பண்ணிக் கொள்ளவில்லை.

“எனக்கென்ன சிரமம்? சொல்லப் போனா சந்தோசம்தான். உன் தம்பியானா எல்லா வயலையும் வித்து வண்டியாக்கிட்டான். மனசு வலிச்சாலும் அவன் வாழ்க்கைக்கு எது வேணுமின்னு அவந்தானே தீர்மானிக்கணுமின்னு விட்டுட்டேன். எப்படியொ நல்லாயிருந்தா சரிதான். கிராமத்தில நாம நெல்லு விளைச்சல் பாத்த பூமியெல்லாமே கைய விட்டுப் போயாச்சு. என் ஆயுசு மட்டும் மிச்சமிருக்கிற தோட்டங்களையாவது விக்கப்படாதுன்னு சொல்லி பயிர் பண்ணிட்டிருக்கேன்” என்றபடியே அடுத்து இருந்த அவரது தோட்டத்துக்கும் அழைத்துச் சென்றார்.

கத்திரி, வெண்டை, புடலை, தக்காளி எல்லாமும் பயிரிட்டிருந்தார். தள்ளாத வயதிலும் தினசரி இரண்டு மூன்று மணி நேரங்களாவது அங்கு செலவிடுகிறார் என்பது பேச்சிலே தெரிந்தது. இளசாய் வெண்டைக்காய்களைப் பறித்து சாப்பிடத் தந்தார். “சின்னதில ரொம்ப இஷ்டமா சாப்பிடுவியே. கணக்கு நல்லா வரும்னு” சிரித்தார். “இதுகளை சாப்பிட்டு சாப்பிட்டே ஒனக்கு கணக்கு நல்லா வந்து படிச்சு பெரியாளாகி உழவை விட்டு ஒதுங்க வேண்டியதாப் போச்சு. ஊரோடு இருக்கேன் உழவைப் பாக்கேன்னு அக்ரி படிச்ச ஒன் தம்பியும் இப்போ வேற பொழப்பைத் தேடிக்கிட்டான்” என்றார் விரக்தியாக.

என்ன சொல்வதெனத் தெரியவில்லை அவனுக்கு.

ப்பாவும் அவனும் விவசாயத்திலிருந்து வெளியேறி, விருப்பப்பட்டோ படாமலோ 'திறமைக்கேற்ற' என்ற அடையாளத்துடன் வாழ்க்கையை அமைத்துக் கொண்டது நியாயமெனில் தம்பி செய்ததை அநியாயமாக நினைக்க எப்படி இயலும்? தோட்டத்தை விற்காமல் சித்தப்பாவின் உணர்வுகளுக்கு இந்த அளவுக்காவது மதிப்புக் கொடுத்திருக்கிறானே என்றுதான் சமாதானமாக வேண்டியிருந்தது. அவன் சிரமங்கள் அவனுக்கு.

அந்த சிறு நகரம் பட்டணத்துக்கு இணையான வசதிகளுடன் வளர ஆரம்பிக்க வயல் வேலைக்கு ஆள் கிடைப்பது அரிதாகிப் போனதாம். உடம்பை வருத்தாத வேறு வேலை வாய்ப்புகள் பெருகி விட்டிருந்ததை முக்கிய காரணமாக சித்தப்பா முன் நிறுத்தியதை அவனால் ஏற்றுக் கொள்ள முடியவில்லை.

இப்போது எல்லோருமே பிள்ளைகளை நன்றாக படிக்க வைக்கிறார்கள். மீடியாக்களின் தாக்கத்தில் மொபைல்ஃபோன், டிவி, வாகனம் என அவரவருக்கு இயன்ற அளவில் வாழ்வாதார வசதிகளைப் பெருக்கிக் கொள்ள வேண்டிய கட்டாயத்தில் இருக்கிறார்கள். மேல்வர்க்கம் அனுபவிக்கும் வசதிகளை அவர்களும் அனுபவிக்க நினைப்பதில் தவறேதுமில்லையே. படிப்பறிவு இல்லாது போனாலும் அவர்கள் தரும் உடல் உழைப்பின் முக்கியத்துவத்தை உணர்ந்து ஊதியத்தை உயர்த்துவதே சரியான தீர்வாக அமையும்.

தாத்தாவாக இருந்தால் இதையெல்லாம் சொல்லியிருப்பான். ஆனால் அவரிடம் வாதம் வளர்த்து மனதை வருத்த விரும்பவில்லை. காரணங்கள் எதுவாயினும் உழவின் மீதான நாட்டம் குறைந்து வருவதும், காப்பாற்றப்பட வேண்டிய ஒன்றாக அது மாறி வருவதும் உண்மைதானே. சொந்த நிலத்தில் உழுது வந்த ஏழை விவசாயிகளும் அரசு என்னதான் சலுகைகள் தர முன் வந்தாலும் எப்போதடா உழவிலிருந்து கழன்று கொள்ளலாமென்கிற மனநிலையிலேதான் இருப்பது புரிந்தது.

ஊரிலே பரிச்சயமான பல இடங்களில் முன்பிருந்த பச்சை வயலெல்லாம் வணிக வளாகங்களாகவும் பெரிய மருத்துவமனைகளாகவும் பள்ளிக் கூடங்களாகவும் அல்லவா மாறி விட்டிருந்தன! பட்டணத்தில்தான் அநியாயம் என நினைத்தால் பெருகி விட்ட போக்குவரத்துக்கென, சாலைகளை விஸ்தரிக்கப் போட்டுத் தள்ளியிருந்தார்கள் பலநூறு வயதான விருட்சங்களை சகட்டுமேனிக்கு. ஏரி குளங்களைத் தூர் வாருவதில் அக்கறை காட்டுவதாகச் சொல்லும் அரசும் தேவையென்று வருகையில் நீர்வளத்தில் கைவைக்கத் தயங்கவில்லையே? ஊரின் பெரிய குளத்தை மூடிப் பேருந்து நிலையமாக்கி விட்டிருந்தார்கள். பழைய நிலையத்தில் நெருக்கடி அதிகமாகி விட்டதாம்.

வளரும் மக்கள் தொகைக்கும் பொருளாதார வளர்ச்சிக்கும் இவையெல்லாம் அவசியம், வேறு வழியுமில்லை எனக் கருதும் நாடும் மனிதரும் மிக வசதியாக இயற்கை அன்னையின் வருத்தத்தையும் அதனால் ஏற்படக் கூடிய விளைவுகளையும் மறந்து விட்டார்கள். வாழும் வரை தத்தமக்கான வசதிகளைப் பெருக்கிக் கொண்டு வாரிசுகளுக்குச் சொத்து பத்தைச் சேர்ப்பது ஒன்றுதான் குறிக்கோளாகத் தெரிந்தது. வெட்டிச் சாய்த்த மரங்களின் எண்ணிக்கைக்கு இணையாக வீட்டுக்கு ரெண்டு மரமாவது வைத்து வளர்த்து இருந்திருப்பார்களேயானால் எவ்வளவு நன்றாக இருந்திருக்கும்! யார் சொல்லி யார் கேட்பது? ‘பூமியாம் வெப்பமடையுதாம் என்னமோ பூச்சாண்டி காட்டுறாங்க’ என்கிற அளவிலேதான் இருந்தது படித்தவர்களின் பார்வையும் கூட.

இத்தனைக்கும் சென்னை போல் நாற்பதுக்கு அறுபது ஒரு கிரவுண்ட் என்றில்லாமல் எல்லா வீடுகளும் செண்ட் கணக்கில் அமைந்தவை. காம்பவுண்டுக்குள்ளே வீட்டைச் சுற்றித் தாராளமாய்க் கிடைத்திருந்த இடத்தை எப்படிச் சோலையாக்கி வைக்கலாம்? கொசுத் தொல்லை, பராமரிக்க கஷ்டம் என்னன்னவோ சொல்லி மண்ணை மூடி சிமெண்ட் தளமாக்கி விட்டிருந்தார்கள் பலரும். வந்த நாலு நாளில் சென்ற நண்பர் உறவினர் வீடுகளில் கவனித்ததுதான். இப்படிச் செய்தால் பிறகு நிலத்தடி நீர் வறளாமல் என்ன செய்யும்?

நல்லவேளையாக அடுக்குமாடிக் குடியிருப்பு மோகம் மட்டும் அங்கு வளரவில்லை. அந்த ஊரில் எலி வளையானாலும் தனி வளை, என் காட்டுக்கு நானே ராசா என வாழ்ந்து பழக்கப் பட்டிருந்தார்கள் மேல் தட்டினர். ‘வளவு’ எனும் ஒண்டுக் குடித்தனமுறையில் வாழ்ந்து அனுபவப்பட்ட நடுத்தர வர்க்கமும் கூட இது போன்ற குடியிருப்புகளின் பராமரிப்புக்கான சட்டதிட்டங்கள், பொதுச் செலவுகளைச் சீரணிக்க முடியாமல் அந்தக் கலாச்சாரத்தையே வெறுப்பதாகக் கேள்வி. அதுவும் நல்லதாயிற்றோ? இல்லையெனில் இருக்கும் கொஞ்சநஞ்ச விளைநிலங்களையும் இந்நேரத்துக்கு ரியல் எஸ்டேட்காரர்கள் சுற்றி வளைத்து வேட்டு வைத்திருப்பார்கள்.

ழந்தும் உழவே தலை என்றிருக்கும் சித்தப்பாவின் வைராக்கியத்தில் பத்து சதவிகிதமாவது வேண்டும் தனக்கு என்கிற ஆசை வந்திருந்தது இப்போது. நேரடியாகத்தான் இறங்க முடியவில்லை. போகட்டும். ஆனால் யார் என்ன ஆசை காட்டினாலும் குத்தகைக்கு விட்டாவது ஆயுளுக்கும் தனது தோட்டத்தை விளைநிலமாகவே தக்க வைத்துக் கொள்வது ஒன்றுதான் ஆளாக்கிய தாத்தாவுக்கும், பூமித் தாய்க்கும் செய்யக் கூடிய மரியாதையாக இருக்கும் என உறுதி எடுத்துக் கொண்ட போது மனது கொஞ்சம் இலேசான மாதிரி இருந்தது.

தொலைக்காட்சிப் பெட்டியின் பக்கமே போகாமல், பொங்கலைக் கொண்டாடிக் களித்து மறுநாள் விடைபெறுகையில், வளர்த்த பாசம் கண்ணில் வழிய விடை கொடுக்கத் திணறித்தான் போனார்கள் சித்தியும் சித்தப்பாவும். அம்மாவின் முன் அதிகம் தன்னை வெளிப்படுத்திக் கொள்ள இயலாதவனாய் ‘அடிக்கடி வந்து போறேன் சித்தப்பா.தோட்டத்தையும் பார்த்தாப்ல ஆச்சு’ என்றான்.

ம்மா சாப்பிடக் கூப்பிடுறாங்கப்பா”

நினைவுகளிலிருந்து மீண்டு, தேர்ந்தெடுத்த படங்களை ஆல்பத்தில் ஏற்றி முடிக்கையில், கழுத்தைக் கட்டிக் கொண்டிருந்தாள் மகள்.

“இதோ ஆச்சுடா ஒரே நிமிஷம்” ஷேர் ஆல்பம் என்பதைக் க்ளிக் செய்து தம்பியின் மெயில ஐடியை தட்டச்சிட ஆரம்பித்தான். ‘கு ம ரே சன் அட் ஜிமெயில் டாட் காம்’ எனக் கூடவே நிறுத்தி வாசித்தவள், இவன் அனுப்பி விட்டுக் கணினியை மூடியதும், "அப்பா சம்மர் லீவு வரப் போகுது. சின்ன தாத்தா வீட்டுக்குப் போலாம்னு நான் சொன்னா பாட்டியும் அம்மாவும் இப்பதானே போயிட்டு வந்தோம். அடுத்த வருஷம் யோசிக்கலாம் அப்படிங்கிறாங்கப்பா” என்றாள்.


“யோசிப்பாங்களாமா? ம்ம்! நான் அழைச்சுட்டுப் போறேண்டா செல்லம். உன் ஆசையெல்லாம் அவங்களுக்குப் புரியாது.”

ஆதங்கமாய் சொன்னவனைப் பார்த்து ஜன்னலுக்கு வெளியிலிருந்து ஆதுரமாய்த் தலையசைத்தன ‘எங்களுக்குப் புரியும்’ என்பது போல், வீட்டைக் கட்டும்போது அப்பாவிடம் கெஞ்சிக் கூத்தாடி ஹாலின் அளவு குறைந்தாலும் பரவாயில்லை எனப் பத்துக்குப் பதினைந்தடி அளவில் அமைத்திருந்த சின்ன தோட்டத்தில் அவன் நட்டு வைத்து, இப்போது நெடுநெடுவென வளர்த்து விட்டிருந்த நெல்லி மரமும், காய்த்துக் குலுங்கி நின்றிருந்த தென்னை மரமும்.
***

ஓவியம்: நன்றி தினமணிக் கதிர்
புகைப்படங்கள்: நான் எடுத்தவை








  • 2 மே 2010 தினமணிக் கதிர் பத்திரிகையில் வெளியான சிறுகதை. தினமணி இணையதளத்திலும் வாசிக்கலாம் இங்கே.
  • இந்த நெடுங்கதைக்கான சிறுபொறியை நான் பெற்றது உழவனின் இந்த ஜோதியில் இருந்தே. நன்றி உழவன்! “நெற்குவியல்” எனும் தன் வலைப்பூவின் முகப்பில் ‘உழத் தவறியவன்’ என்றே தன்னை ஆதங்கத்துடன் அறிமுகப்படுத்திக் கொள்ளுகிறார் இவர்.
  • புதுகைத் தென்றலின் அழைப்புக்காக இக்கதையை பேரண்ட்ஸ் க்ளப்பின் 'குறள் கதைகள்' பெட்டகத்தில் சேர்த்திட விரும்புகிறேன்.
  • மரங்களைக் காக்கப் பதிவிடுமாறு அன்புடன் அழைத்த அமைதிச் சாரலுக்கும் இக்கதையையே பதிலாகத் தருகிறேன். இதையே அழைப்பெனக் கொண்டு விரும்பவர் தொடரவும் கேட்டுக் கொள்கிறேன்.
  • வலைப்பூ தொடங்கி சரியாக இரண்டு ஆண்டுகள் நிறைகின்றன. கடந்த வாரம் இருநூறாவது நபராக இணைந்து, தொடருபவர் எண்ணிக்கையை இரட்டை சதம் ஆக்கிய ‘அமைதி விரும்பி’க்கும், இரண்டு ஆண்டுகளாகத் தொடர்ந்து ஊக்கமளித்து உடன் வரும் அத்தனை நண்பர்களுக்கும் என் மனமார்ந்த நன்றிகள்!!

106 கருத்துகள்:

  1. தங்கள் எழுத்துலகின் அடுத்த மைல்ஸ்டோன்.....வாழ்த்துக்கள்

    பதிலளிநீக்கு
  2. ரசித்துப் படித்தோம்.

    சுப்பு ரத்தினம்.
    மீனாட்சி பாட்டி.
    (தோஹா, கடார்)

    பதிலளிநீக்கு
  3. goma said...

    //தங்கள் எழுத்துலகின் அடுத்த மைல்ஸ்டோன்.....வாழ்த்துக்கள்//

    ஒவ்வொரு புது முயற்சியிலும் முதல் வாழ்த்தாய்..! மிக்க நன்றி கோமா.

    பதிலளிநீக்கு
  4. sury said...

    //ரசித்துப் படித்தோம்.

    சுப்பு ரத்தினம்.
    மீனாட்சி பாட்டி.
    (தோஹா, கடார்)//

    மிக்க மகிழ்ச்சிங்க:)! தற்சமயம் தோஹாவில் இருக்கிறீர்களா?

    பதிலளிநீக்கு
  5. கதை ரொம்ப நல்லாஇருக்கு அக்கா.

    வாழ்த்துக்கள்!

    பதிலளிநீக்கு
  6. Congratulations! (200 followers)

    Congratulations! (2 years of interesting write-up)

    Congratulations! (Dhinamani Kadhir story)

    We are happy and proud of you!
    (Nellai connection and Convent blood) :-)

    பதிலளிநீக்கு
  7. ரெம்ப நல்லா இருக்குங்க ராமலக்ஷ்மி. கதிர்ல பிரசுரம் ஆனதுல ரெம்ப சந்தோஷம், வாழ்த்துக்கள்

    பதிலளிநீக்கு
  8. அப்டிங்களா...சந்தோஷம்... ஞாயித்துக்கிழமை வாங்கினேன்...தினமணிக்கதிர் மட்டும் இன்னும் படிக்கல. நான் அதிலே படிச்சிகிறேன்.

    வாழ்த்துக்களும்...

    பதிலளிநீக்கு
  9. வாழ்த்துக்களை எப்படி சொல்றதுன்னு தெரியலை.... விவசாய அடிப்படையிலான நம் வாழ்க்கை அதை விட்டு விலகிப் போய்க்கொ்ண்டு இருப்பதை படம் பிடிக்கின்றது.

    பதிலளிநீக்கு
  10. ரொம்ப நல்லா இருக்கு எழுதிய விதம்! வாழ்த்துக்கள்!!!

    பதிலளிநீக்கு
  11. நன்றாக எழுதியிருக்கிறீர்கள் தோழி. உங்கள் படங்களும் மெருகேற்றுகிறது.
    இரண்டு வருட பதிவுலக வெற்றிக்கும் வாழ்த்துகள்.

    பதிலளிநீக்கு
  12. ரொம்ப அருமையா இருந்ததுங்க.. வித்யாசமாவும் இருந்துச்சு!!

    பதிலளிநீக்கு
  13. தாங்கள் எழுத்து பணி தொடர வாழ்த்துகள் மேடம்.

    பதிலளிநீக்கு
  14. அருமையா சொல்லியிருக்கீங்க!!! விவசாயக்குடும்பத்திலருந்து வந்த நிறைய பேரோட உணர்வுகள் இப்படித்தான் இருக்கும். எதையெதையோ தேடிட்டு போய் நிறைய இழந்துட்டு இருக்கறோம்.

    நல்ல கதை!!!!!!!!

    பதிலளிநீக்கு
  15. ஒரு பாராட்டு

    பல வாழ்த்துகள்

    பதிலளிநீக்கு
  16. ரசித்துப்படித்தேன். நடைமுறை வாழ்க்கையில் இருப்பதை புட்டுப்புட்டு வைத்து விட்டீர்கள்.

    மரம் நடுவது பற்றிய தொடரை தொடர்ந்தது மிக்க மகிழ்ச்சி.வெகு நேரம் மூழ்கியிருந்தாலும் முத்தோடுதான் வெளிவந்திருக்கிறீர்கள். விரும்பினால் நீங்களும் யாரையாவது தொடர அழைக்கலாமே.

    பதிலளிநீக்கு
  17. வலைப் பூ தொடங்கி 3வது ஆண்டில் காலெடுத்து வைக்கும் உங்களுக்கு வாழ்த்துக்கள்!

    குறள் வழி கதை அருமை.

    //எப்படி உழவும் நெல்லும் சோறு தரும் கடவுள் என அவர் விவரிக்க விவரிக்க //

    இப்படி வீட்டுக்கொரு பெரியவர் விவசாயிகள் நெல்மணிகளை வீடு வந்து சேர்க்க எப்படி கஷ்டப் படுகிறார்கள் என்று குழந்தைகளுக்கு உண்ர்த்தினால் உணவுகளை வீண் அடிக்க மாட்டர்கள்.

    பதிலளிநீக்கு
  18. கதை ரொம்ப அருமையாக உள்ளது ராமலக்ஷ்மி மேடம்.

    பதிலளிநீக்கு
  19. பாராட்டுக்கள் வாழ்த்துக்கள்.. எதை முதல்ல சொல்ல அக்கா..

    என் அப்பா கிராமத்துக்கு போய் வந்தா மாதிரி இருக்கு..

    அருமையான கதை.

    பதிலளிநீக்கு
  20. அருமையான கதை.சொன்ன விஷயம் அதன் கரு கலையாமல் கதை கொண்டு சென்ற விதமும் அருமை.வாழ்த்துகள் அக்கா.படங்கள் கதைக்கு இன்னும் மெருகூட்டுகிறது.

    பதிலளிநீக்கு
  21. கதை ரொம்ப நல்லாஇருக்கு அக்கா.

    வாழ்த்துக்கள்!

    பதிலளிநீக்கு
  22. முழுவதும் படித்து மகிழ்ந்தேன், அப்பப்பா சொல்ல வார்த்தைகள் இல்லை உங்களுடைய எழுத்தின் திறமையை எண்ணி வியக்கிறேன். உங்கள் புகழ் மென்மேலும் உயர என் மனமார்ந்த வாழ்த்துக்கள் .

    பதிலளிநீக்கு
  23. நீங்க தானா அது... நல்லா இருந்துச்சு.. நான் புத்தகத்திலேயே படிச்சுச்சேன். வாழ்த்துக்கள்..

    பதிலளிநீக்கு
  24. வாழ்த்துக்கள் மேடம்,

    நான், பெரும் பகுதி கதைகள் படிப்பதில்லை, காரணம் அது வெறும் கற்பனை என்பதால். ஆனால், சரி படித்துத்தான் பார்ப்போமே என்று ஆரம்பித்தேன்.கடைசி வரை படிப்பதற்குள், ஆயிரம் நினைவுகளை அள்ளி வந்துவிட்டது.

    நல்ல வரிகளையோ, செய்திகளையோ,மேற்கோள் காட்டவேண்டும் என்றால் மொத்தமாக கட் அன்ட் பேஸ்ட் செய்யவேண்டியதுதான்.

    எனது பிளாக்கில், சமுக விழிப்புணர்வு ஏற்படுத்தக் கூடிய பதிவுகளை மட்டுமே எழுத விரும்புவேன்.
    நான், நூறு பதிவுகள் போட்டாலும், இந்த ஒரு சிறுகதை செய்ததைச் செய்யமுடியாது என்பதை ஒப்புக் கொள்ளத்தான் வேண்டும்.

    உங்கள் 'முத்துச்சரம்' இன்னும் வேகமெடுக்கும் என்பதில் யாருக்கும் சந்தேகம் இருக்காது.
    நன்றி.
    (பி.கு. முதல் பின்னூட்டம், எதுத ஆரம்பிக்கும் போதே வெளியாகிவிட்டது. அதனால் அதை டெலிட் செய்து விடவும். சிரமத்திற்கு மன்னிக்கவும்)

    பதிலளிநீக்கு
  25. ராமலக்ஷ்மி உங்களின் பதிவுலக இரண்டு வருடத்திற்கு (உடன் பின் தொடர்பவர்கள்) என் வாழ்த்துக்கள். மேலும் பல சிறப்பான இடுகைகளை தர என் அன்பான வாழ்த்துக்கள் :-)

    பதிலளிநீக்கு
  26. nalla pathivu
    visit my blog
    www.vaalpaiyyan.blogspot.com
    JUNIOR VAALPAIYYAN

    பதிலளிநீக்கு
  27. பெயரில்லா4 மே, 2010 அன்று PM 3:58

    அருமை ராமலஷ்மி

    பதிலளிநீக்கு
  28. மிகவும் மகிழ்வாக உணர்கிறேன்.. மீண்டும் எனது வாழ்த்துகள்!

    பதிலளிநீக்கு
  29. ஊரை விட்டு விலகி வந்தாலும், அநேகரின் மனதுக்குள் இப்படி ஒரு ஆசை இருக்கத்தான் செய்கிறது. எப்படி நிறைவேற்ற என்று தெரியாமல்தான்...

    பதிலளிநீக்கு
  30. அருமையான கதை. மனம் நெகிழ்ந்தது பல வரிகள் படிக்கும் பொழுது

    பதிலளிநீக்கு
  31. ***ஆதங்கமாய் சொன்னவனைப் பார்த்து ஜன்னலுக்கு வெளியிலிருந்து ஆதுரமாய்த் தலையசைத்தன ‘எங்களுக்குப் புரியும்’ ***

    அவைகளோடு என்னையும் சேர்த்துக்கோங்க, ராமலக்ஷுமி. எனக்கும் புரியும். :-)

    தினமணிக்கதிரை அலங்கரிக்க வைத்ததற்கு வாழ்த்துக்கள்! :)

    பதிலளிநீக்கு
  32. மேலும் மேலும் பத்திரிகைகளில் வலம் வர வாழ்த்துகள்!

    பதிலளிநீக்கு
  33. வாழ்த்துகள் ராமலஷ்மி!
    மிகவும் அருமையான கதைக்கு நன்றி!

    பதிலளிநீக்கு
  34. அருமை...முன்பு வெளியிட்ட திண்ணைப் பதிவுக்கு அடுத்து இதுவும் அந்த வரிசையில்.. சில நுண்ணிய உணர்வுகள் வரிகளில்...ரொம்ப அனுபவிச்சு எழுதி இருக்கீங்க...

    பதிலளிநீக்கு
  35. வாழ்த்துக்கள் அருமையான கதைகருவிற்கு

    நேரமிருந்தால் எனது விவசாய வலைப்பூவினை பாருங்கள்
    (agasool.blogspot.com)

    விஜய்

    பதிலளிநீக்கு
  36. டபுள் சென்சுரியா? வாழ்த்துக்கள்.

    கதை படித்ததும் மனசு கொஞ்சம் வலித்தது. என்னவெல்லாம் இழந்து கொண்டிருக்கிறோம்!

    ’நாட்கதிர்’ நல்லாருந்துது. கொஞ்சம் கொசுவத்தியும் சுழன்றது.
    நல்ல நெடுங்கதை!

    பதிலளிநீக்கு
  37. பாதி படிச்சேன் என்பற்கு ஒரு உள்ளேன்.. முழுசும் படிச்சிட்டு மறுபடி ஒரு உள்ளேன்

    பதிலளிநீக்கு
  38. நான் சென்னையில் வாழ்ந்தாலும் மனதிற்குள் ஒரு கிராமத்தான், இந்த கதை என்னை என் கிராமத்திற்குள் இட்டு செல்கிறது.

    பதிலளிநீக்கு
  39. கதை ரொம்ப நல்லா இருக்குங்க...வாழ்த்துக்கள்....

    பதிலளிநீக்கு
  40. Priya said...

    ரொம்ப நல்லா இருக்கு எழுதிய விதம்! வாழ்த்துக்கள்!!//
    அதே அதே :)

    பதிலளிநீக்கு
  41. வாவ்.. நான் இவ்ளோ பெரிய கதை எல்லாம் படிச்சதே இல்ல.. இது தான் முதல் முறை.. கல்யாணம் ஆகாதவர் பற்றிய கதையாக மட்டும் இருந்திருந்தால் என் பெயரை போட்டே எழுதி இருக்கலாம்.. பல சம்பவங்கள் 100% எனக்குப் பொருந்துகிறது.. விவசாய ஆர்வம், பொங்கல் பானை உள்ளிட்ட கண்டதை எல்லாம் க்ளிக்கிகொண்டே இருப்பதும் அதற்கான கிண்டல்களை பெறுவதும்...ஹ்ம்ம்ம்.. நானே தான் :)) மிகச் சிறந்த கதை.. வாழ்த்துகள் அக்கா..


    200 ஃபாலோயருக்கும் 2 ஆண்டுகள் நிறைவுக்கும் வாழ்த்துகள்.. :)

    பதிலளிநீக்கு
  42. எனது கிராமிய புகப்பட ஆர்வக்கோளாறுகளையும் இங்கே காணலாம்.. :)

    http://picasaweb.google.co.in/sanjaygandhi/MyVillageOnJan2009#

    http://picasaweb.google.co.in/sanjaygandhi/TCP#

    http://picasaweb.google.co.in/sanjaygandhi/Pongal2010

    http://picasaweb.google.co.in/blogsking/NewTemple#

    ஹிஹி.. எல்லாம் ஒரு விளம்பரம் தான்.. :)

    பதிலளிநீக்கு
  43. அன்பு ராமலக்ஷ்மி,
    பொங்கலில் ஆரம்பித்து மரம்,வயல், தாத்த,உழவு என்று அழகான மலர் மலையைக்
    கதையாகக் கொடுத்திருக்கிறீர்கள். தொடுத்திருக்கிறீர்கள்.
    சென்னையிலிருந்து,மதுரைக்குத் திரும்பும் ஒவ்வொரு தடவையும் ,சுருங்கும் வயல்களின் அளவையும்,விளைநிலங்கள்
    கோடிக்கணக்கில் தனியார் கம்பெனிகளுக்கு விற்கப்பட்டு
    வீடுகள்,கணினி அலுவலகங்கள் என்று ஆறிவிட்டதைக் கண்டு மனம் பதைக்கும்.
    உங்கள் கதை நாயகனாவது நல்ல முடிவெடுத்தான். ஆறுதலாக இருக்கிறது.
    தாமிரபரணி ஆற்றங்கரையில் ஏதோ கிராமத்தில் வளர்ந்து பெரியவளான பாட்டி,அவளது 70 வயது வரை அந்த ஊருக்குச்
    சென்று தன் நிலங்களைப் பார்த்துக் கொண்டது நினைவில் நிற்கிறது.
    இயற்கையிலிருந்து பிரிந்து இது என்ன வாழ்க்கை என்று யோடிக்கிறேன் நானும்.
    நல்ல எண்ணங்களைப் பயிர் செய்யும் உங்களுக்கு என் நன்றிகளும் வாழ்த்துகளும்.

    பதிலளிநீக்கு
  44. //தங்கள் எழுத்துலகின் அடுத்த மைல்ஸ்டோன்.....வாழ்த்துக்கள்//

    ஆமா ராமுமேடம். எழுத்துக்களில் ஓர் நேர்த்தி உங்களிடம். 200 வது பாலோவர்ஸ்க்கும். இராண்டாமாண்டுக்கும் அன்பான வாழ்த்துக்கள்..

    பதிலளிநீக்கு
  45. இந்தக் கதையைப் படிக்கும்போது என்னுடைய சிறு வயது நினைவுகள் அப்படியே வந்து விட்டன. ஆனால் பத்து நாட்களுக்கு முன்பு அங்கே சென்று வந்தபோது பல விஷயங்களை இழந்து விட்டதாகவே தோன்றியது.அப்போதிருந்த விவசாயமும் இல்லை. அந்த மனிதர்களின் குணங்களும் இல்லை. இது நாள் வரை என் பாட்டிக்காக அங்கே சென்று வந்தேன். சில தினங்களுக்கு முன்பு சென்னை செல்வது தவிர்க்கப்பட்டு பாட்டியின் இறுதி சடங்கிற்கு செல்ல வேண்டியதாகிவிட்டது. இனி நான் அங்கே செல்லும் போது வரவேற்க யார் இருக்கா என்ற கேள்வி இந்தக் கதையைப் படித்ததும் மீண்டும் என் மனதில் அலை மோதியது. கிராமம் பற்றிய அனுபவம் இல்லாதவர்களுக்கு இந்தக் கதை எந்த உணர்வைத் தரும் என்று சொல்ல முடியாது. ஆனால் என்னைப் போன்றவர்களுக்கு விவரிக்க முடியாத நினைவுகள் அடங்கிய பொக்கிஷம் இந்த கதை.

    பதிலளிநீக்கு
  46. அருமையான சிறுகதை. அச்சு இதழிலும் வெளிவந்ததையிட்டு மகிழ்ச்சி சகோதரி.

    எனது அன்பான வாழ்த்துக்கள்.
    தொடர்ந்து எழுதுங்கள் சகோதரி !

    பதிலளிநீக்கு
  47. பூங்கொத்து!
    பூங்கொத்து!
    பூங்கொத்து!
    200க்கும்,தினமணி கதிருக்கும்,2 வருடத்துக்கும்!

    பதிலளிநீக்கு
  48. மிக அருமை ராமலெக்ஷ்மி... தேவையானது இந்தக் காலகட்டத்துக்கு,,,

    பதிலளிநீக்கு
  49. சுந்தரா said...

    //கதை ரொம்ப நல்லாஇருக்கு அக்கா.

    வாழ்த்துக்கள்!//

    நன்றி சுந்தரா.

    பதிலளிநீக்கு
  50. Chitra said...

    //Congratulations! (200 followers)

    Congratulations! (2 years of interesting write-up)

    Congratulations! (Dhinamani Kadhir story)

    We are happy and proud of you!
    (Nellai connection and Convent blood) :-)//

    அத்தனை வாழ்த்துக்களுக்கும் என் அன்பான நன்றிகள் சித்ரா.

    பதிலளிநீக்கு
  51. அப்பாவி தங்கமணி said...

    //ரெம்ப நல்லா இருக்குங்க ராமலக்ஷ்மி. கதிர்ல பிரசுரம் ஆனதுல ரெம்ப சந்தோஷம், வாழ்த்துக்கள்//

    நன்றி புவனா.

    பதிலளிநீக்கு
  52. க.பாலாசி said...

    //அப்டிங்களா...சந்தோஷம்... ஞாயித்துக்கிழமை வாங்கினேன்...தினமணிக்கதிர் மட்டும் இன்னும் படிக்கல. நான் அதிலே படிச்சிகிறேன்.

    வாழ்த்துக்களும்...//

    படித்திருப்பீர்கள் என நம்புகிறேன்:)! வாழ்த்துக்களுக்கு நன்றி பாலாசி.

    பதிலளிநீக்கு
  53. தமிழ் பிரியன் said...

    //வாழ்த்துக்களை எப்படி சொல்றதுன்னு தெரியலை.... விவசாய அடிப்படையிலான நம் வாழ்க்கை அதை விட்டு விலகிப் போய்க்கொ்ண்டு இருப்பதை படம் பிடிக்கின்றது.//

    கருத்துக்கு நன்றி தமிழ் பிரியன்.

    பதிலளிநீக்கு
  54. Priya said...

    //ரொம்ப நல்லா இருக்கு எழுதிய விதம்! வாழ்த்துக்கள்!!!//

    பாராட்டுக்கு நன்றிகள் ப்ரியா.

    பதிலளிநீக்கு
  55. நண்டு@நொரண்டு -ஈரோடு said...

    //நல்லாஇருக்கு ,
    வாழ்த்துக்கள்.//

    நன்றிங்க.

    பதிலளிநீக்கு
  56. ஜெஸ்வந்தி said...

    //நன்றாக எழுதியிருக்கிறீர்கள் தோழி. உங்கள் படங்களும் மெருகேற்றுகிறது.
    இரண்டு வருட பதிவுலக வெற்றிக்கும் வாழ்த்துகள்.//

    மிக்க நன்றி ஜெஸ்வந்தி, படங்களைக் கவனித்துப் பாராட்டியிருப்பதற்கும்:)!

    பதிலளிநீக்கு
  57. ஆரண்யநிவாஸ் ஆர் ராமமூர்த்தி said...

    //ரொம்ப அருமையா இருந்ததுங்க.. வித்யாசமாவும் இருந்துச்சு!!//

    மிகவும் நன்றி.

    பதிலளிநீக்கு
  58. aambalsamkannan said...

    //தாங்கள் எழுத்து பணி தொடர வாழ்த்துகள் மேடம்.//

    நன்றிகள் ஆம்பல்சாம்கண்ணன்!

    பதிலளிநீக்கு
  59. Deivasuganthi said...

    //அருமையா சொல்லியிருக்கீங்க!!! விவசாயக்குடும்பத்திலருந்து வந்த நிறைய பேரோட உணர்வுகள் இப்படித்தான் இருக்கும். எதையெதையோ தேடிட்டு போய் நிறைய இழந்துட்டு இருக்கறோம்.

    நல்ல கதை!!!!!!!!//

    உங்கள் முதல் வருகைக்கும் கருத்துக்கும் மிக்க நன்றி தெய்வசுகந்தி.

    பதிலளிநீக்கு
  60. ஈரோடு கதிர் said...

    //ஒரு பாராட்டு

    பல வாழ்த்துகள்//

    நன்றிகள் பல கதிர்:)!

    பதிலளிநீக்கு
  61. அமைதிச்சாரல் said...

    // ரசித்துப்படித்தேன். நடைமுறை வாழ்க்கையில் இருப்பதை புட்டுப்புட்டு வைத்து விட்டீர்கள்.

    மரம் நடுவது பற்றிய தொடரை தொடர்ந்தது மிக்க மகிழ்ச்சி.வெகு நேரம் மூழ்கியிருந்தாலும் முத்தோடுதான் வெளிவந்திருக்கிறீர்கள்.//

    உங்களுக்குப் பிடித்ததில் மகிழ்ச்சி!

    //விரும்பினால் நீங்களும் யாரையாவது தொடர அழைக்கலாமே.//

    விரும்புவர் தொடருங்கள் என்றே சொல்லி விடுவது வழக்கம். யாரையும் குறிப்பிட்டு அழைக்க எப்போதும் தயக்கம்:)! இங்கேயும் அப்படி ஒரு அழைப்பை சேர்த்து விடுகிறேன். நன்றி அமைதிச்சாரல்.

    பதிலளிநீக்கு
  62. கோமதி அரசு said...

    //வலைப் பூ தொடங்கி 3வது ஆண்டில் காலெடுத்து வைக்கும் உங்களுக்கு வாழ்த்துக்கள்!//

    ஆசிகளுக்கு நன்றிம்மா.

    //குறள் வழி கதை அருமை.

    //எப்படி உழவும் நெல்லும் சோறு தரும் கடவுள் என அவர் விவரிக்க விவரிக்க //

    இப்படி வீட்டுக்கொரு பெரியவர் விவசாயிகள் நெல்மணிகளை வீடு வந்து சேர்க்க எப்படி கஷ்டப் படுகிறார்கள் என்று குழந்தைகளுக்கு உண்ர்த்தினால் உணவுகளை வீண் அடிக்க மாட்டர்கள்.//

    சரியாகச் சொன்னீர்கள்.

    பதிலளிநீக்கு
  63. Starjan ( ஸ்டார்ஜன் ) said...

    //கதை ரொம்ப அருமையாக உள்ளது ராமலக்ஷ்மி மேடம்.//

    நன்றி ஸ்டார்ஜன்.

    பதிலளிநீக்கு
  64. சுசி said...

    //பாராட்டுக்கள் வாழ்த்துக்கள்.. எதை முதல்ல சொல்ல அக்கா..

    என் அப்பா கிராமத்துக்கு போய் வந்தா மாதிரி இருக்கு..//

    சந்தோஷம் சுசி:)!

    //அருமையான கதை.//

    மிக்க நன்றி!

    பதிலளிநீக்கு
  65. ஹேமா said...

    //அருமையான கதை.சொன்ன விஷயம் அதன் கரு கலையாமல் கதை கொண்டு சென்ற விதமும் அருமை.வாழ்த்துகள் அக்கா.படங்கள் கதைக்கு இன்னும் மெருகூட்டுகிறது.//

    கதையையும் படங்களையும் பாராட்டியிருப்பதற்கு மிக்க நன்றி ஹேமா.

    பதிலளிநீக்கு
  66. சே.குமார் said...

    //கதை ரொம்ப நல்லாஇருக்கு அக்கா.

    வாழ்த்துக்கள்!//

    நன்றி குமார்.

    பதிலளிநீக்கு
  67. சசிகுமார் said...

    // முழுவதும் படித்து மகிழ்ந்தேன், அப்பப்பா சொல்ல வார்த்தைகள் இல்லை உங்களுடைய எழுத்தின் திறமையை எண்ணி வியக்கிறேன். உங்கள் புகழ் மென்மேலும் உயர என் மனமார்ந்த வாழ்த்துக்கள் .//

    நன்றி சசிகுமார்.

    பதிலளிநீக்கு
  68. ♠ யெஸ்.பாலபாரதி ♠ said...

    //நீங்க தானா அது... நல்லா இருந்துச்சு.. நான் புத்தகத்திலேயே படிச்சுச்சேன். வாழ்த்துக்கள்..//

    அப்படியா? மிக்க சந்தோஷம். வாழ்த்துக்களுக்கு நன்றி:)!

    பதிலளிநீக்கு
  69. அமைதி அப்பா said...

    //வாழ்த்துக்கள் மேடம்,

    நான், பெரும் பகுதி கதைகள் படிப்பதில்லை, காரணம் அது வெறும் கற்பனை என்பதால். ஆனால், சரி படித்துத்தான் பார்ப்போமே என்று ஆரம்பித்தேன்.கடைசி வரை படிப்பதற்குள், ஆயிரம் நினைவுகளை அள்ளி வந்துவிட்டது.

    நல்ல வரிகளையோ, செய்திகளையோ,மேற்கோள் காட்டவேண்டும் என்றால் மொத்தமாக கட் அன்ட் பேஸ்ட் செய்யவேண்டியதுதான்.//

    பொறுமையாக வாசித்ததற்கும் விரிவான கருத்துக்கும் பாராட்டுக்கும் என் நன்றிகள் அமைதி அப்பா!

    பதிலளிநீக்கு
  70. கிரி said...

    //ராமலக்ஷ்மி உங்களின் பதிவுலக இரண்டு வருடத்திற்கு (உடன் பின் தொடர்பவர்கள்) என் வாழ்த்துக்கள். மேலும் பல சிறப்பான இடுகைகளை தர என் அன்பான வாழ்த்துக்கள் :-)//

    மிக்க நன்றி கிரி:)!

    பதிலளிநீக்கு
  71. VAAL PAIYYAN said...

    //nalla pathivu//

    மிக்க நன்றி.

    பதிலளிநீக்கு
  72. சின்ன அம்மிணி said...

    // அருமை ராமலஷ்மி//

    நன்றி அம்மிணி.

    பதிலளிநீக்கு
  73. "உழவன்" "Uzhavan" said...

    //மிகவும் மகிழ்வாக உணர்கிறேன்.. மீண்டும் எனது வாழ்த்துகள்!//

    இந்தக் கதையை எழுதும் எண்ணத்தை விதைத்ததே உங்கள் பதிவுதான்:)! ‘மீண்டும்’ எனது நன்றிகள்!!

    பதிலளிநீக்கு
  74. ஹுஸைனம்மா said...

    //ஊரை விட்டு விலகி வந்தாலும், அநேகரின் மனதுக்குள் இப்படி ஒரு ஆசை இருக்கத்தான் செய்கிறது. எப்படி நிறைவேற்ற என்று தெரியாமல்தான்...//

    உண்மைதான் ஹுசைனம்மா. கருத்துக்கு நன்றி.

    பதிலளிநீக்கு
  75. அமுதா said...

    //அருமையான கதை. மனம் நெகிழ்ந்தது பல வரிகள் படிக்கும் பொழுது//

    மிகவும் நன்றி அமுதா.

    பதிலளிநீக்கு
  76. வருண் said...

    //***ஆதங்கமாய் சொன்னவனைப் பார்த்து ஜன்னலுக்கு வெளியிலிருந்து ஆதுரமாய்த் தலையசைத்தன ‘எங்களுக்குப் புரியும்’ ***//

    எனக்குப் பிடித்த வரிகள்!

    //அவைகளோடு என்னையும் சேர்த்துக்கோங்க, ராமலக்ஷுமி. எனக்கும் புரியும். :-)//

    சரி:)!

    //தினமணிக்கதிரை அலங்கரிக்க வைத்ததற்கு வாழ்த்துக்கள்! :)//

    வாழ்த்துக்களுக்கும் தொடர் ஊக்கத்துக்கும் நன்றிகள் வருண்.

    பதிலளிநீக்கு
  77. ஷைலஜா said...

    //மேலும் மேலும் பத்திரிகைகளில் வலம் வர வாழ்த்துகள்!//

    நன்றிகள் ஷைலஜா. சிறுகதைகளில் கவனம் செலுத்துமாறு அடிக்கடி நீங்கள் அறிவுறுத்தியதும் ஒரு உந்துதலாக அமைந்தது:)!

    பதிலளிநீக்கு
  78. சந்தனமுல்லை said...

    //வாழ்த்துகள் ராமலஷ்மி!
    மிகவும் அருமையான கதைக்கு நன்றி!//

    நன்றி முல்லை.

    பதிலளிநீக்கு
  79. ஸ்ரீராம். said...

    //அருமை...முன்பு வெளியிட்ட திண்ணைப் பதிவுக்கு அடுத்து இதுவும் அந்த வரிசையில்..//

    அதே! பாகம்: இரண்டெனக் கொள்ளலாம். நல்ல அவதானிப்பு:)!

    //சில நுண்ணிய உணர்வுகள் வரிகளில்...ரொம்ப அனுபவிச்சு எழுதி இருக்கீங்க...//

    மிகவும் நன்றி ஸ்ரீராம்.

    பதிலளிநீக்கு
  80. விஜய் said...

    //வாழ்த்துக்கள் அருமையான கதைகருவிற்கு//

    நன்றி விஜய்.

    //நேரமிருந்தால் எனது விவசாய வலைப்பூவினை பாருங்கள்
    (agasool.blogspot.com)//

    கண்டிப்பாகப் பார்க்கிறேன்.

    பதிலளிநீக்கு
  81. நானானி said...

    //டபுள் சென்சுரியா? வாழ்த்துக்கள்.//

    :)!

    //கதை படித்ததும் மனசு கொஞ்சம் வலித்தது. என்னவெல்லாம் இழந்து கொண்டிருக்கிறோம்!//

    இழந்தவையை மீட்க இயலாது. இருப்பதையாவது தக்க வைத்துக் கொள்ள வேண்டும்.இந்த விவசாயம் சார்ந்த நம் நாட்டில் உழவின் எதிர்காலம் எப்படி இருக்குமோ?

    //’நாட்கதிர்’ நல்லாருந்துது. கொஞ்சம் கொசுவத்தியும் சுழன்றது.
    நல்ல நெடுங்கதை!//

    மிக்க நன்றி நானானி:)!

    பதிலளிநீக்கு
  82. நசரேயன் said...

    //பாதி படிச்சேன் என்பற்கு ஒரு உள்ளேன்.. முழுசும் படிச்சிட்டு மறுபடி ஒரு உள்ளேன்//

    பொறுமையாப் படிச்சு முடிச்சதுக்கு ஒரு நன்றி:)! வந்து ‘உள்ளேன்’ சொன்னதற்கு இன்னொரு நன்றி:))!

    பதிலளிநீக்கு
  83. கே.ஆர்.பி.செந்தில் said...

    //நான் சென்னையில் வாழ்ந்தாலும் மனதிற்குள் ஒரு கிராமத்தான், இந்த கதை என்னை என் கிராமத்திற்குள் இட்டு செல்கிறது.//

    பலருக்கு அப்படியே என இங்குள்ள பின்னூட்டங்கள் உறுதி செய்கின்றன. முதல் வருகைக்கும் கருத்துக்கும் நன்றி செந்தில்.

    பதிலளிநீக்கு
  84. கமலேஷ் said...

    //கதை ரொம்ப நல்லா இருக்குங்க...வாழ்த்துக்கள்....//

    முதல் வருகைக்கும் கருத்துக்கும் நன்றிகள் பல கமலேஷ்!

    பதிலளிநீக்கு
  85. முத்துலெட்சுமி/muthuletchumi said...

    //Priya said...

    ரொம்ப நல்லா இருக்கு எழுதிய விதம்! வாழ்த்துக்கள்!!//
    அதே அதே :) //

    நன்றி நன்றி:)!

    பதிலளிநீக்கு
  86. SanjaiGandhi™ said...

    //வாவ்.. நான் இவ்ளோ பெரிய கதை எல்லாம் படிச்சதே இல்ல.. இது தான் முதல் முறை.. //

    பொறுமையா வாசித்ததற்கு முதலில் நன்றிகள்:)!

    //கல்யாணம் ஆகாதவர் பற்றிய கதையாக மட்டும் இருந்திருந்தால் என் பெயரை போட்டே எழுதி இருக்கலாம்.. பல சம்பவங்கள் 100% எனக்குப் பொருந்துகிறது.. விவசாய ஆர்வம், பொங்கல் பானை உள்ளிட்ட கண்டதை எல்லாம் க்ளிக்கிகொண்டே இருப்பதும் அதற்கான கிண்டல்களை பெறுவதும்...ஹ்ம்ம்ம்.. நானே தான் :))//

    :))!

    //மிகச் சிறந்த கதை.. வாழ்த்துகள் அக்கா..

    200 ஃபாலோயருக்கும் 2 ஆண்டுகள் நிறைவுக்கும் வாழ்த்துகள்.. :)//

    நன்றி சஞ்சய். உங்கள் விவசாய வலைப்பூவை நான் தொடர்ந்து வாசித்து வருகிறேன்.

    உங்கள் கிராமியப் படங்களையும் கண்டு ரசித்தேன். சில பதிவில் வந்தவை. பல பார்த்திராதவை. பகிர்வுக்கு மிகவும் நன்றி.

    பதிலளிநீக்கு
  87. வல்லிசிம்ஹன் said...

    //அன்பு ராமலக்ஷ்மி,
    பொங்கலில் ஆரம்பித்து மரம்,வயல், தாத்த,உழவு என்று அழகான மலர் மலையைக்
    கதையாகக் கொடுத்திருக்கிறீர்கள். தொடுத்திருக்கிறீர்கள்.//

    நன்றி வல்லிம்மா.

    //உங்கள் கதை நாயகனாவது நல்ல முடிவெடுத்தான்.//

    பதிவர் உழவன் தன் வாழ்க்கையில் எடுத்த முடிவே அது.

    நிலத்தை நேசித்த பாட்டியைப் பற்றிய பகிர்வுக்கும் விரிவான கருத்துக்கும் வாழ்த்துக்கும் என் நன்றிகள்.

    பதிலளிநீக்கு
  88. அன்புடன் மலிக்கா said...

    ***/ //தங்கள் எழுத்துலகின் அடுத்த மைல்ஸ்டோன்.....வாழ்த்துக்கள்//

    ஆமா ராமுமேடம். எழுத்துக்களில் ஓர் நேர்த்தி உங்களிடம். 200 வது பாலோவர்ஸ்க்கும். இராண்டாமாண்டுக்கும் அன்பான வாழ்த்துக்கள்../***

    நன்றிகள் மலிக்கா:)!

    பதிலளிநீக்கு
  89. திருவாரூரிலிருந்து சரவணன் said...

    //இந்தக் கதையைப் படிக்கும்போது என்னுடைய சிறு வயது நினைவுகள் அப்படியே வந்து விட்டன.....ஆனால் என்னைப் போன்றவர்களுக்கு விவரிக்க முடியாத நினைவுகள் அடங்கிய பொக்கிஷம் இந்த கதை.//

    பாராட்டுக்கும் விரிவான கருத்துப் பகிர்வுகும் மிக்க நன்றி சரவணன். உங்கள் பாட்டியின் மறைவுக்கு என் ஆழ்ந்த அனுதாபங்கள். ஊருடனான நினைவுகள் எல்லோருக்குமே பொக்கிஷம் என்பதை உணர முடிகிறது.

    பதிலளிநீக்கு
  90. எம்.ரிஷான் ஷெரீப் said...

    //அருமையான சிறுகதை. அச்சு இதழிலும் வெளிவந்ததையிட்டு மகிழ்ச்சி சகோதரி.

    எனது அன்பான வாழ்த்துக்கள்.
    தொடர்ந்து எழுதுங்கள் சகோதரி !//

    மிகவும் நன்றி ரிஷான்.

    பதிலளிநீக்கு
  91. அன்புடன் அருணா said...

    //பூங்கொத்து!
    பூங்கொத்து!
    பூங்கொத்து!
    200க்கும்,தினமணி கதிருக்கும்,2 வருடத்துக்கும்!//

    கை நிறையத் தந்து விட்டீர்கள்:)! நன்றி அருணா!

    பதிலளிநீக்கு
  92. அஹமது இர்ஷாத் said...

    //வாழ்த்துக்கள்....//

    நன்றி அஹமது!

    பதிலளிநீக்கு
  93. thenammailakshmanan said...

    //மிக அருமை ராமலெக்ஷ்மி... தேவையானது இந்தக் காலகட்டத்துக்கு,,,//

    மிக்க நன்றி தேனம்மை.

    பதிலளிநீக்கு
  94. மின்னஞ்சலில்..

    //Hi Ramalakshmi,

    Congrats!

    Your story titled 'வயலோடு உறவாடி..-தினமணிக் கதிர் சிறுகதை' made popular by tamilish users at tamilish.com and the story promoted to the home page on 3rd May 2010 04:35:02 PM GMT

    Here is the link to the story: http://www.tamilish.com/story/240285

    Thank you for using Tamilish.com

    Regards,
    -Tamilish Team//

    தமிழிஷில் வாக்களித்த 29 பேர்களுக்கும், தமிழ்மணத்தில் வாக்களித்த 15 பேர்களுக்கும் என் நன்றிகள் பல:)!

    பதிலளிநீக்கு
  95. அருமைக் கதை. உழவின் அருமையும், உறவுகளின் நெருக்கமும் அடுத்த தலைமுறையினருக்கும் அவற்றின் மீது இருக்கும் பிரியமும் அற்புதமாக வந்திருக்கிறது கதையில்.

    வாழ்த்துக்கள்.

    பதிலளிநீக்கு
  96. சதங்கா (Sathanga) said...
    //அருமைக் கதை. உழவின் அருமையும், உறவுகளின் நெருக்கமும் அடுத்த தலைமுறையினருக்கும் அவற்றின் மீது இருக்கும் பிரியமும் அற்புதமாக வந்திருக்கிறது கதையில்.

    வாழ்த்துக்கள்//

    ரசித்து வாசித்தமைக்கும் வாழ்த்துக்களுக்கும் நன்றிகள் சதங்கா!

    பதிலளிநீக்கு
  97. Jeeves said...
    //100 :)//

    2 வருடம் முன்னர் என் ‘திண்ணை நினைவுகள்’ பதிவில் சதம் போட நடந்த போட்டியும் அதில் நீங்கள் வென்றதும் நினைவுக்கு வருகிறது:)!

    //அருமையான கதை.//

    நன்றி ஜீவ்ஸ்!

    பதிலளிநீக்கு
  98. பின்னிட்டிங்க! அப்படியே உணர முடிந்தது! அணுவணவாய் என்தலைமுறையினருக்கானக் கதை! என் வட்டாரத்துடன் பகிர்ந்துக்கொள்ள வேண்டிய படிப்பு! நன்றி!

    பதிலளிநீக்கு

  99. கதை ரொம்ப நல்லாஇருக்கு

    வாழ்த்துகள்!

    பதிலளிநீக்கு

  100. //“வேண்டாம்பா வேண்டாம்” என்றார் பதட்டமாக.// மதிப்புமிக்க வாழ்க்கையை அடுத்த தலைமுறைக்கு கொடுக்க நினைக்கும் நமது குரலும் இதுதான். மனசாட்சியின் மெல்லிய சப்தத்தை வார்த்தைகளால் அழகாகப் பதிவு செய்துள்ளீர்கள். நன்றி.

    பதிலளிநீக்கு

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Blog Widget by LinkWithin