இவர்களுக்குப் பூங்கொத்து

ஒரு லாபநோக்கற்ற அமைப்பாகச் செயல்பட்டு வரும் பெங்களூர் ஜனாகிரஹாவின் முக்கிய நோக்கம் ஆர்வமுள்ள பொதுமக்களை இணைத்துக் கொண்டு ஜனநாயத்தைப் பலபடுத்துவதாகும். வறுமைக் கோட்டில் இருக்கும் மக்களின் பிரச்சனைகளை அவர்களுக்கு மத்தியிலேயே வாழ்ந்து பழகிப் புரிந்து தீர்வுக்காக, அவர்களுக்கான உரிமைகளை பெற்றுத்தருவதற்காக மாநில அரசை அணுகிப் போராடுவதாகும்.

படிப்பை முடித்ததும் அயல்நாட்டுக்குப் பறக்கவோ அல்லது நல்ல சம்பளத்துடனான வேலைகளில் அமரவோ ஓடிக்கொண்டிருக்கும் இளைஞர்கள் யுவதிகள் மத்தியில், அயல்நாட்டின் சிறந்த பல்கலைக்கழகங்களில் பட்டம் பெற்ற பிறகு பெற்ற கல்வியை நாட்டில் வறுமையில் உழலும் மக்களின் நலனுக்காகச் செலவிட ஜனாகிரஹா அமைப்பில் தங்களை இணைத்துக் கொண்டிருக்கும் யுவதிகள் இருக்கிறார்கள் என்றால் அவர்கள் நிச்சயம் பாராட்டுக்குரியவர்களே.

இவர்கள் எல்லோருக்குமே வயது 25-லிருந்து 30-க்குள். பேச்சில் பக்குவமும், எடுத்த முடிவில் தெளிவுடனுமாக இருக்கிறார்கள். மானஸ்வினி ராவ் கணினித் துறையில் பட்டம் பெற்று பெர்க்லே பல்கலைக்கழகத்தில் மேற்படிப்பை முடித்த பின் இப்போது கர்நாடகத்தின் பிடார் மாவட்டத்தில் ஏழைகளுடன் சேர்ந்து உழைத்து வருகிறார். “இளங்கலை முடித்ததும் எனக்கு நிறைய வேலை வாய்ப்புகள் வந்தன. ஏழைகளைப் பற்றி எவ்வளவோ வாசித்து அறிகிறோம், கேள்விப்படுகிறோமே தவிர அவர்களுக்காக எப்படி உதவுவது என்கிற புரிதல் இல்லாமலே இருந்தது. அப்போதுதான் ஜனாகிராஹாவில் இணைந்து ஒரு புதிய உலகைக் கண்டு கொண்டேன். பிறகு அது சம்பந்தமான ஆய்வையே மேற்கொள்ள விரும்பி ‘பப்ளிக் பாலிஸி’ படித்து முடித்து இந்தியா திரும்பி இந்த கிராமத்தில் வாழ்கிறேன்” எனப் பத்திரிகைக்கு அளித்த பேட்டியில் கூறியிருக்கிறார்.

இவரை போலவே பல்வேறு முக்கிய பல்கலைக்கழகங்களில் படித்து இந்தியா திரும்பிய ஜனாகிரஹாவில் இணைந்தவர்கள் சீரத் கவுர், நேஹா ஷர்மா, ஜானகி கிபே. இவர்கள் ஜே-பால்(J-Pal) ஆய்வாளர்கள் என அறியப்படுகிறார்கள். ஹார்வர்டில் பொருளாதாரம் கற்ற 26 வயது ஜானகி “ எல்லா ஹார்வர்ட் பட்டதாரிகளைப் போலவே முதலில் நானும் முதலீட்டு வங்கியொன்றில் வேலைக்குச் சேர்ந்தேன். எப்போதுமே ‘ஏன் இந்த உலகில் சிலருக்கு மட்டும் எல்லாமே நல்லபடியாக அமைகிறது. சிலருக்கு அப்படி அமைவதில்லை’ என்கிற கேள்வி என்னுள் சுழன்று கொண்டேயிருந்தது. எங்கோ சில இழைகள் விட்டுப் போய் சேர்க்கப்பட காத்திருப்பதாய் உணர்ந்தேன். அப்போதுதான் என் வேலையைத் துறந்து விட்டு ஜே-பாலில் இணைந்து இந்தியா திரும்பி கிராமங்களில் வாழலானேன்.” என்கிறார்.

இவர்கள் ஏதோ குறுகியகால ஆய்வுக்காக இப்பணியில் ஈடுபடுவதாக எண்ணிவிட வேண்டாம். படிப்பை முடித்து, சிலர் பார்த்த வேலையைத் துறந்து இவ்வமைப்பில் இணைந்தவர்கள். கிராமங்களில் வறுமைக்கோட்டில் இருப்போருடன் வாழ்ந்து ஒரு முழுமையான ஆய்வுடனான கோரிக்கை மனுக்களை அரசுக்குச் சமர்ப்பித்து, அரசு அதை நடைமுறைப்படுத்தும் வரை தொடர்ந்து போராடிக் கொண்டிருக்கும் ஒரு இயக்கத்திலேயே தங்களை இணைத்துக் கொண்டுள்ளார்கள். ஓவ்வொருவரும் தங்களைச் சுற்றியிருக்கும் வட்டத்தை விரிவாக்கி அதிலும் இன்னும் பலருக்கு இடம் கொடுத்தபடி நகர்கிறார்கள். இருதினம் முன்னே பாராட்டியிருக்கிறது இவர்களை ஒரு பத்திரிகை. என் பூங்கொத்துக்களும்.

ஜானகி சொல்லியிருப்பது போல நம்மைச் சுற்றி சரிவர எதுவும் அமையப் பெறாதவருக்காக நமது பங்காக என்ன செய்கிறோம்? நாட்டில் அது சரியில்லை இது சரியில்லை எனப் பதிவுகளும், ட்வீட்டுகளும், முகப்புத்தகக் குறிப்புகளும் ஒரு செவ்வகக் கணினித் திரையில் எழுதி முடிப்பதும், அல்லது நண்பர்களிடம் அங்கலாய்ப்பதும் ஆத்திரப்படுவதுமாய் மட்டுமே நாம் நகர்ந்து கொண்டிருக்கிறோமா? அரசுக்குக் கட்டும் வரியோடு நம் பங்கு முடிந்ததா? அரசு மட்டுமே வறுமை ஒழிப்புக்குப் பாடுபட வேண்டுமென்பதில்லை, குடிமக்களாகியத் தமக்கும் பங்கு உள்ளதெனக் காட்டியிருக்கும் இவர்களைப் போன்ற நம்பிக்கை நட்சத்திரங்களின் அளவுக்கு நம் வட்டத்தை விரிக்கா விட்டாலும் நாம் இருக்குமிடங்களிலாவது சுற்றியிருக்கும் ஏழைகளின், ஆதரவற்றோரின் தேவையறிந்து நம்மால் ஆனதைச் செய்தபடி ஒவ்வொருவரும் இந்த வட்டத்தைப் பெரிதாக்கிக் கொண்டே வரவேண்டாமா? கேட்டுக் கொள்வோம் நம்மை நாமே.

*** *** ***