பெண்மை வாழ்கவென..

நாற்பது வருடங்களாகக் கோமாவில் இருக்கிறார் அருணா ஷான்பாக். தற்போது 64 வயதாகிறது. இரண்டு வருடங்களுக்கு முன் பத்திரிகையாளரும் அவரது தோழியுமான பிங்கி விரானியால் இவருக்காகக் கோரப்பட்ட கருணைக் கொலைக்கான மனு உச்ச நீதிமன்றத்தில் விசாரணைக்கு வந்து தள்ளுபடி செய்யப்பட்ட போதுதான் இவருக்கு நேர்ந்த கொடுமை பலகாலம் கழித்து மீண்டும் உலகின் கவனத்திற்கு வந்தது. சோஹன்லால் பர்தா வால்மிகி எங்கோ உத்திரபிரதேசத்தில் கல்யாணம் காட்சி பார்த்து புள்ளையும் குட்டியுமாக நன்றாக இருக்கிறான் எனக் கேள்வி. தன் பிறப்பின் அர்த்தம் என்னவென்றே தெரியாமல் அருணா சுவாசித்துக் கொண்டிருக்கிற காற்றில் இந்த சமூகத்தின் அலட்சியமும், இன்றைய நொடி வரைத் தன்னை மாற்றிக் கொள்ளாத ஆணவமும் கலந்திருக்கிறது.

வால்மிகி விடுதலையானது சட்டங்கள் கடுமையாக இல்லை எனும் வாதத்துக்குத் துணை செல்கிறதென்றால், 1978-ல் அதே தில்லியில் நடந்த இன்னொரு பாலியல் குற்றத்துக்காக பில்லா, ரங்காவுக்கு வழங்கப்பட்டத் தூக்குத் தண்டனை சமூகத்தில் என்ன பயத்தை ஏற்படுத்தியிருக்கிறது? இன்றளவும் இந்தியா எங்கிலும் இக்குற்றங்கள் தொடர்ந்து கொண்டுதானே இருக்கின்றன? இந்தக் குற்றங்களைச் செய்தவர்களில் பெரும்பாலானவர்கள் அந்த நேரத்தில் போதையில் இருந்திருக்கிறார்கள். எப்பேற்பட்டத் தண்டனையை அரசு அவர்களுக்கு வழங்கக் காத்திருந்தாலும் அதுகுறித்த சிந்தனை மூளைக்கு எட்டுமா என்பதே சந்தேகம். காந்திஜி விரும்பிய மதுவிலக்கு இந்த நாட்டில் சாத்தியப்படாத ஒன்று என்பதற்காகவும் சேர்த்து நாம் பெருமைப்பட்டுக் கொள்ளலாம்.

இப்போதைய பேருந்து சம்பவமும் சரி, தில்லியில் நடந்த முந்தைய சில சம்பவங்களும் சரி, தலைநகரில் நடைபெற்றதாலேயே மீடியாக்கள் இத்தனை பரபரப்பாக்குகின்றன, உலகின்.. நாட்டின்.. மற்ற பாகங்களில் தொடரும் கொடுமைகளை மீடியாக்களும் மக்களும் கண்டு கொள்வதில்லை எனும் குரல்களுக்கும், இந்த சம்பவத்தினாலாவது ஒரு விழிப்புணர்வு ஏற்பட்டதே போன்றதான பதில்களுக்கும், எங்கள் பெண்களுக்கு நடந்த கொடுமைக்கு இன்றுவரை நியாயம் கிடைக்கவில்லை என மனம் வெதும்பும் பெற்றோர்களின் பேட்டிகளுக்கும் மத்தியில் உதிர்ந்து விட்ட அந்த மலர்களின் ஆன்ம சாந்திக்கு நாம் செய்யும் உண்மையான பிரார்த்தனை எதுவாக இருக்க முடியும்? இனியும் இவை தொடராத சூழலை சமூகத்தில் ஏற்படுத்துவது மட்டுமே.

செய்வோமா?
***


உங்கள் யோசனைகளை கருத்துகளை மின்னஞ்சலில் முன் வைக்கலாம் இங்கே, 5 ஜனவரி 2013 வரையிலும்: justice.verma@nic.in
***

படம் நன்றி: குங்குமம் தோழி

"நடந்துவிட்ட வலிமிகு சம்பவங்களின் அடையாளமாக.. நம் ஆதரவின் அடையாளமாக .."
எனக் குங்குமம் தோழி FB-யில் பகிர்ந்த படம்.
"எந்தவொரு பாதிக்கப்பட்ட பெண்ணுக்காகவும் தனித்த முறையிலான அடையாளப் படம் அல்ல இது ., அன்றாடம் தம் புற வாழ்விலும் அக வாழ்விலும் மனவியல் ரீதியாகவும் உளவியல் ரீதியாகவும் வன்புணர்வு செய்யப்படும் பெண்களுக்கான ஒரு அடையாளப் படம்..”
என்கிறாள் தோழி.
***