மழையின் குரல் - வால்ட் விட்மன் கவிதை

யார் நீ எனக் கேட்டேன் மெல்லத் தூறிய சாரலிடம்
சொல்வதற்கு விநோதமே, ஆனால் அது பதிலளித்தது, பின் வருமாறு:

பூமியின் கவிதை நான், என்றது மழையின் குரல்,
முடிவற்று உயருகிறேன் புலன்களால் உணரமுடியாதபடி,
அடியற்ற கடலுக்கும் பூமிக்கும் வெளியே, சொர்க்கத்தை நோக்கி,
தெளிவற்று உருவாகுகிறேன், அங்கு, மொத்தமாக மாறிப் போய்,
ஆனாலும் இருக்கிறேன் அப்படியே,
இறங்குகிறேன் பூமியின் துகள்களையும் படிந்த தூசுகளையும் கழுவ,
அவற்றில் இருக்கும் எவையும் நான் இல்லாவிட்டால் பார்க்க முடியாத,
பிறக்காத விதைகள் மட்டுமே;
என்றென்றும், இரவும் பகலும், உயிர்ப்பிக்கிறேன் மீண்டும் என் பிறப்பை நானே,
புனிதமாக்கி, அழகூட்டவும் செய்கிறேன் அதை;
(ஆன்மாவிலிருந்து பிறக்கும் ஒரு பாடல், கேட்கப்பட்ட பிறகு,
அக்கறையுடனோ அக்கறையின்றியோ எப்படிச் சுற்றி அலைந்திருப்பினும்,
உரிய அன்போடு திரும்புகிறது).

***

மூலம்: The Voice of the Rain
By Walt Whitman (May 31, 1819 – March 26, 1892)

வால்ட் விட்மன் அமெரிக்கக் கவிஞர், எழுத்தாளர், பத்திரிகையாளர். அரசாங்க எழுத்தர், பள்ளி ஆசிரியர் பணிகளையும் ஆற்றியிருக்கும் இவர் அமெரிக்க உள்நாட்டுப் போரில் தன்னார்வலச் செவிலியராகவும் பணி புரிந்திருக்கிறார். அமெரிக்கப் புதுக்கவிதையின் முன்னோடியாகக் கருதப்படுகிறவர்.

அவரது நினைவு தினத்தை முன்னிட்டு, தமிழாக்கம் செய்த ஆங்கிலக் கவிதை.

[தற்போது நினைவு இல்லமாகத் திகழும் அவரது வீட்டுக்குச் சென்ற அனுபவம் குறித்த, திருமதி கோமதி அரசு அவர்களின் பகிர்வு இங்கே.]

படங்கள் நன்றி: இணையம்