கொல்கத்தாவின் ஒரு நடைபாதையிலிருந்து.. - சமகால ஆங்கிலக் கவிதை - அதீதத்தில்..

திறக்காதே உன் கண்களை
செளகரியமாகவே இருக்கட்டும் அவை
சின்ன மரத்தின் அடியில்
கூடைக்குள், கந்தல் பொதி மேல்.
எதுவும் சென்றுவிடவில்லை
தடதடக்கும் சரக்கு வண்டியைத் தவிர.
உன் அன்னை அதோ இருக்கிறாள்
சுள்ளிகளால் தீ மூட்டிக் கொண்டு.
அவளது முகம் கரிப் புழுதியாலும்
வியர்வையாலும் ஊறிப் போயிருக்கிறது.
கஞ்சியை முற்றுகையிடும் ஈக்களை
சூசூவென விரட்டிக் கொண்டிருக்கிறாள்.

திறக்காதே உன் கண்களை.
தன் ரிக்‌ஷாவின் சுமையை இழுக்க
நெஞ்சைப்பிடித்தபடி முணுமுணுக்கும்
அழுக்கான வயோதிகனைத் தவிர
ஒருவரும் அங்கிருந்து அகலவில்லை.
அழுத்தி மிதித்தக் காலடித் தடங்களாய்
எங்கும் நோக்கினும் தென்படும்
எல்லோரும் அகன்று போகட்டும்.

திறக்காதே உன் கண்களை.
மிக நேர்த்தியாய் பொருந்துகிறாய்
என் புகைப்படச் சட்டத்துக்கு.
கூடையில் சொகுசாய் இருக்கும்
உன்னை மட்டும் படமாக்கிக் கொள்கிறேனே.
வேண்டாம், திறக்காதே உன் கண்களை
வேறெந்தக் காட்சியும் தேவையில்லை
என் புகைப்படத்துக்கும் என் நினைவுகளுக்கும்.
***

மூலம்: "From a pavement in Calcutta"
எழுதியவர்: Sunanda Satish
வெளியீடு: The Telegraph
எழுதியவர் அனுமதியோடு,
15 ஏப்ரல் அதீதம் இதழுக்காகத் தமிழாக்கம் செய்யப்பட்டக் கவிதை.
படம் நன்றி: இணையம்

இக்கவிதை பின்னர் ஃபெமினாவிலும், அப்போது அதன் ஆசிரியராய் இருந்த கமலா தாஸ் அவர்களால் தேர்வு செய்யப்பட்டு, வெளியானது. கவிதையைப் பாராட்டியதோடு, தொடர்ந்து நிறைய எழுதுமாறு ஊக்கம் கொடுத்திருக்கிறார் கவிஞருக்கு, தன் கைப்பட எழுதியிருந்த கடிதத்தில்.

கவிஞர் சுனந்தா சதீஷ்,
என் தோழியும் ஆவார்.
ஆங்கிலக் கவிஞராக எனது
பெண்மொழி பேசும்படங்கள்
பதிவிலும் அறிமுகம்
செய்திருக்கிறேன்.