தூறல்: 2 - எங்கள் கையில் இந்தியா

அரசின் மெத்தனம்:

எழுநூற்று இருபது சதுரக் கிலோமீட்டர் பரப்பளவில் பத்து மில்லியன் மக்களுக்கு வீடாக இருக்கிற பெங்களூரில் மொத்தம் இருப்பது பதிமூன்றே தீயணைப்பு நிலையங்கள். பணியாற்றும் படைவீரர் வெறும் நானூறு பேர்களே. மற்ற மாநிலங்களில் எப்படிங்க?

இந்த அதிர்ச்சி அளிக்கும் தகவல் 23 பிப்ரவரி அன்று நடைபெற்ற கால்டன் தீவிபத்து இரண்டாம் வருட நினைவு நாளின் போது வெளிவந்துள்ளது. குறைந்த பட்சம் அறுபது நிலையங்களாக நகரத்துக்குத் தேவை என சென்ற வருடம் ஆய்வு அறிக்கையை மட்டும் அழகாக வெளியிட்டிருக்கிறது அரசு.

ஜன கிரஹா அமைப்பைச் சேர்ந்த ஸ்வாதி இராமநாதன் அரசின் மெத்தனத்தையும் அலட்சியப் போக்கினையும் கண்டித்து அளித்த பேட்டியில் “குடிசைப் பகுதிகளிலும், அதி உயரக் கட்டிடங்களிலும் ஆபத்து எப்போது வருமென்றே சொல்ல முடியாது. அப்படி வருகையில் படையினர் பத்து நிமிடங்களுக்கு உள்ளாக அங்கிருக்க வேண்டும். போக்குவரத்து நெருக்கடி மிகுந்த மாநகரத்தில் 13 நிலையங்களுடன் அது சாத்தியமா?” எனக் கேட்கிறார்.

[இப்படி இவர் சொன்ன மறுநாள் ஏற்பட்ட ரஸல் மார்க்கெட் விபத்தின் போது அந்த அதிகாலை வேளையிலும் படையினர் 1 மணி நேரம் கழித்தே சம்பவ இடத்துக்கு வந்தனர் என்பதும் இங்கு குறிப்பிட வேண்டிய ஒன்று.]

கால்டன் விபத்தில் புகையின் நெடி தாளாமல் மாடிகளிலிருந்து குதித்து உயிரிழந்த 9 பேர்களுக்கான நினைவுநாள் கூட்டத்தில், ஒரு நிமிட மெளன அஞ்சலியின் போது எழுந்த விசும்பல்களுக்கு யார் என்ன ஆறுதல் தந்து விட முடியும்? ஆயினும் தம் துயரை மனதோடு சுமந்து கொண்டு இந்தக் குடும்பங்களைச் சேர்ந்தவர்கள் "Beyond Carlton" (கால்டனுக்கு அப்பால்) எனும் அமைப்பை ஏற்படுத்திக் கொண்டு பள்ளிகள், கல்லூரிகள், அலுவலகங்கள் ஆகியவற்றை அணுகி அதிகபட்ச பாதுகாப்பு ஏற்பாடுகளுடன் இருக்க வலியுறுத்தி வருகின்றனர்.

அரசின் மெத்தனம் தொடர்ந்தாலும் அக்கறையுடன் ஒரு அதிகாரி அன்றைய தினத்தில் வழங்கிய ஆலோசனை இது: “புகையின் திணறலில் இருந்து தப்பிக்க தவழ்ந்தோ, அமர்ந்தபடி நகர்ந்தோ செல்ல வேண்டும். ஏனெனில் புகை மேல்பக்கமாக நகரும் தன்மை கொண்டது. மூக்கினை ஈரத்துணியால் மூடிக் கொள்ள வேண்டும்”

---

உயிரின் மதிப்பு:

மற்றவர் உயிரோடு விளையாடும் உரிமையை யார் தந்தனரோ அரசுக்கு? கால்டன் விபத்தைத் தொடர்ந்து அரசு இப்போது உயர்ந்த கட்டிடங்கள் அலுவலகங்களில் விழிப்புணர்வுக்காக (mock drill) பாதுகாப்பு ஒத்திகைகளைக் கட்டாயமாக்க, பெரும்பாலான அலுவலகங்கள் தனியார்களை அழைத்து இதை நடத்திக் கொள்வதில் ஒரு அர்த்தம் இருக்கவே செய்கிறது. 23 வயதான நளினி தான் வேலை செய்த ஆடை நிறுவனத்தின் தலைமையகத்தில் இந்த ஒத்திகை நடக்கயிருப்பது கேள்விப்பட்டு, பொதுநல அதிகாரியான தான் செல்வது அவசியம் எனக் கருதி பெங்களூர், பீன்யாவிலிருந்து யஷ்வந்த்பூர் அலுவலகத்துக்குச் சென்றிருக்கிறார்.

அரசின் தீ மற்றும் அவசரகாலச் சேவைத் துறையினர் நிகழ்த்திய இந்த ஒத்திகையில் தமது ஆட்களை வைத்துச் செய்யாமல் அலுவலகத்தைச் சேர்த்தவர்களை ஒத்திகையில் ஈடுபடுத்தியது முதல் தவறு. தமது ஆட்களென்றால் இன்னும் கவனமாக இருந்திருக்க மாட்டார்களா என்ன? தன் தைரியத்தால் எப்போதும் மற்றவருக்கு முன் மாதிரியாக இருந்து வந்த நளினி தானாக முன்வந்து இதில் கலந்து கொண்டதாகச் சொல்லுகிறார்கள். மூன்றாம் மாடி அருகே இறங்கிக் கொண்டிருக்கையில் பிடித்திருந்த கயிறு பலம் தாங்காமல் அறுந்து போக தரையில் மோதி விழுந்து சம்பவ இடத்திலேயே காலமாகி விட்டார்.

கயிறு பலம் தாங்குமா என முறையாகப் பரிசோதிக்கப்படாதது ஒரு பக்கமிருக்க “பொதுவாக கீழே நாங்கள் வலையோ, படுக்கையோ விரிப்பது வழக்கம்; இந்த முறை அதைச் செய்யாதது எங்கள் தவறே” எனத் தீயணைப்புத் துறை உயர் அதிகாரி ஒருவரின் வியாக்கியானம் போன உயிரை மீட்டுக் கொடுக்குமா:(?

“சில நேரங்களில் இப்படி சில அசம்பாவிதங்கள் நடந்து போவது தவிர்க்க முடியாததாகி விடுகிறது” என்பதில் அடங்கி விடுகிறது அவர்களது வருத்தம். இச்சம்பவம் தொடர்பாக எவர் மீதும் புகார் பதிவு செய்யப்படாததுடன், விசாரித்து முடிவெடுப்போம் என்கிற பூசலான அறிக்கை மட்டும் வெளியானது. உயிருக்கான மதிப்பை எவராலும் எதனாலும் ஈடு செய்ய முடியாதென்றாலும் நளினியின் குடும்பத்துக்கு நட்ட ஈடு வழங்கப்படுமா என்பது குறித்தும் அரசுத் தரப்பிலிருந்து உறுதியான தகவல் ஏதும் இல்லை என்கின்றன பத்திரிகைகள்.

---

உலக நீர் நாள்:
22 மார்ச் 2012 உலக நீர் நாளுக்கான விழிப்புணர்வுப் படம்.

‘மண் மரம் வளம் மனிதன்’ திரு. வின்சென்ட் அவர்கள் இதை அவரவர் வலைப்பக்கங்களில் பதிந்து விழிப்புணர்வைப் பரப்பிட வேண்டுகோள் விடுத்துள்ளார். படத்தின் html code-யை இங்கே தந்திருக்கிறார் நம் வசதிக்காக. [நானும் கொடுக்க முயன்றேன். ஆனால் படமாகி விடுகிறது. எனவே அங்கிருந்து பெற்றிடுங்கள்!]

2010-ல் பதிவர்களுக்கு இவர் விடுத்திருந்த அழைப்பின் பேரில் நான் எழுதிய “உலகம் உய்ய.. - தண்ணீர் தினத்துக்காக” !

தொடர்ந்து பலரும் எழுதிய விழிப்புணர்வுப் பதிவுகளின் தொகுப்பு திரு வின்செண்ட் அவர்களின் தளத்தில் இங்கே.

இதை இந்த வருடமும் தொடரலாமே. எழுதாதவர்கள் மேலும் பதிவுகள் இட்டு அதன் சுட்டிகளை தொகுப்பின் பின்னூட்டத்தில் தெரிவித்திடுங்களேன்.

---

அதீதம் கார்னர்:

வலையோசை 12: ‘அன்புடன் அருணா’
வலையோசை 13: பாச மலரின் ‘பெட்டகம்’


1 மார்ச், மகளிர் தின ஃபோட்டோ கார்னர்:
1. தாயுமானவள் - திவாகர்
2. சூடிக் கொடுத்த சுடர்க்கொடி - பிரேம் ஆனந்த்
3. கலையின் காதலன் - ரஞ்சனி

15 மார்ச், இன்றைய ஃபோட்டோ கார்னர்: மூன்று தலைமுறைகள் by iamaiman

1. ஓய்வற்ற உழைப்பு
2. வண்ணக் கனவுகள்
3. எங்கள் கையில் இந்தியா

பிடித்த படங்களின் மேல் க்ளிக் செய்து பெரிதாக்கியும் ரசித்திடலாம்:)!

---

தமிழக மின்வெட்டும் ஜான் கென்னடியும் (படத்துளி): ‘இருட்டை சபித்துக் கொண்டிராமல் மெழுகுவர்த்தியை ஏற்றிடப் பார்’ (‘Better to light a candle than curse the darkness’)! இந்தப் பழமொழியோடு சேர்த்து பொதுவாக அதைப் பொதுவில் உபயோகித்தவர்களும் நினைவு கூர்ந்திடப்படுகிறார்கள். உடன் நினைவுக்கு வருபவர் ஜான் கென்னடியாக இருந்தாலும் முதன் முதாலாக இதைப் பொதுவில் கையாண்டவர் பீட்டர் பெனன்சன் எனும் ஆங்கிலேயர்; 1961_ஆம் ஆண்டு மனித உரிமை நாள் விழாவில் தான் ஆற்றிய உரையில்!

வாழ்வியல் தத்துவமாகச் சொல்லப்பட்ட இம்மொழியோடு தமிழக மின்வெட்டை சம்பந்தப்படுத்திப் பார்த்தால், அப்பாடீ..., டன் டன்னாக அல்லவா தேவைப்படும் மெழுகுவர்த்திகள்! இலவச மெழுகுவர்த்தி திட்டம் ஏதேனும் அரசின் பரீசிலனையில் இருக்குமா என்பது அம்மாவுக்கே வெளிச்சம்!!!!

***

(அவ்வப்போது தூறும்)