தூறல்: 1 - பள்ளி நிர்வாகங்கள்; பிளாஸ்டிக் அரக்கன்; அங்கீகாரங்கள்

பள்ளி நிர்வாகங்கள்:

மாணவர்-ஆசிரியர்-பெற்றோர் இவர்களுக்கிடையான உறவு எப்படி இருக்க வேண்டும் என்பது குறித்த என் எண்ணங்களை ஒன்றரை வருடம் முன், நான் படித்த பள்ளிக்கு சென்று வந்த போது பதிந்த “தாயுமானவராய்..” பதிவில் சொல்லி விட்டுள்ளேன்.

ஆசிரியை உமா மகேஸ்வரிக்கு நேர்ந்த அவலமான முடிவுக்குப் பின் மீண்டும் விவாதிக்கப்பட்டு வரும் இப்பிரச்சனையில் நான்காவது கோணமாகப் ‘பள்ளி நிர்வாகங்கள்’ அழுத்தமான குற்றச்சாட்டுக்கு உள்ளாகியுள்ளன. இதை மறுப்பதற்கில்லை. நூறு சதிவிகித ரிசல்டில்தான் தங்கள் கெளரவம் அடங்கியிருப்பதாகக் கருதும் பள்ளிகளையும், அதை முன்னிறுத்தியே கட்டணங்களை ஏற்றுவதையும், பிற பள்ளிகளோடு ஒப்பீடு செய்து பெருமை கொள்வதையும் சர்வ சாதாரணமாகக் காண முடிகிறது. மதிப்பெண்களை நோக்கி மாணவர்களைத் துரத்தும் பணிக்கு ஆசிரியர்களும் நிர்ப்பந்தப்படுத்தப் படுகிறார்கள்.

தங்கள் பள்ளியிலேயே சின்ன வயதிலிருந்து படித்த மாணவர்களை ஒன்பதாம் வகுப்பில் வடிகட்டிவிட்டுப் பெருமிதமாய் நூறு சதவிகித ரிசல்ட் காட்டும் பள்ளிகளை விடவும், படிப்பில் பின் தங்கிய மாணவர்களைச் சரியான முறையில் கையாண்டு அவர்கள் தேர்ச்சி பெற முடிந்தவரை முயன்றிடும் பள்ளிகளே போற்றுதலுக்குரியவை. அவர்கள் திறமைக்கு ஏற்ப வாழ்க்கையை அமைத்துக் கொள்ள எத்தனையோ வழிகள் இருப்பதை நம்பிக்கை ஏற்படும் விதமாக விளக்கி, குறைந்தபட்சம் SSLC-யாவது படித்திருக்க வேண்டியதன் அவசியத்தை உணர்த்தி ஊக்கம் கொடுத்து, பரீட்சை எழுதும் வாய்ப்பை எத்தனை பள்ளிகள் வழங்க முன் வருகின்றன? இந்த அழுத்தம் ஒரு சுழற்சியாய் மாணவரை, ஆசிரியரை, பெற்றோரை பாதித்தபடியே இருப்பதற்கு பல வருந்தத்தகு செய்திகளை உதாரணமாகச் சொல்லிக் கொண்டே போக முடியும்:(!

---

அரக்கனின் விலை:

“அம்பது நூறுன்னு ஆக்கிப் பாருங்க”

என் தங்கையின் எட்டு வயது மகள் சென்ற தீபாவளி சமயத்தில் மால் ஒன்றின் கேஷ் கவுண்டரில் சில நிமிடங்கள் நடப்பதைக் கூர்மையாகக் கவனித்திருந்து விட்டு கேஷியரிடம் நேராகப் போய் ‘பிளாஸ்டிக் பைகளுக்கு 3 ரூபாய் , 5 ரூபாய் என விலை நிர்ணயித்து மக்களை மேலும் உபயோகிக்கவே தூண்டுகிறீர்கள். நானும் பார்க்கிறேன். எவருக்குமே அதை காசு கொடுத்து வாங்குகிறோமென்ற வருத்தம் கொஞ்சம் கூட இல்லை. விலையை 50, 100 என ஆக்கிப் பாருங்கள்’ என்றாளாம்.

சூப்பர் மார்க்கெட்டுக்குச் செல்ல முடிவெடுத்துக் கிளம்பும் போது சணல் பைகளை எடுத்துக் கொள்கிற நான், வேறெங்கேனும் சென்றுவிட்டுத் திரும்பும் வழியில் போக நேர்ந்தால் பைகளைக் குற்ற உணர்வுடன் காசு கொடுத்து வாங்கும் நிலை ஏற்படவே செய்கிறது. இவள் சொன்னதைக் கேட்ட பிறகு அது இன்னும் அதிகரிக்க, நிரந்தரமாக 2,3 பைகள் காரில் இருக்குமாறு பார்த்துக் கொள்கிறேன்.

என்னதான் நாம் பைகளைக் கொண்டு சென்றாலும் பலசரக்கு பொருட்கள் எல்லாமே ப்ளாஸ்டிக் பைகளில் அடைக்கப்பட்டுதானே விற்பனையாகிறது? முழுமையாகத் தவிர்க்க முடியாத இப்புழக்கத்திற்கு மாற்றான தீர்வுதான் என்ன எனும் சிந்தனை வந்த போது நான்கு வருடங்களுக்கு முன் பெங்களூரைச் சேர்ந்த அகமது கான் வெற்றிகரமாக செயல்படுத்திக் காட்டிய பிளாஸ்டிக் சாலை நினைவுக்கு வர, அந்த முறை பின்பற்றப் படாததற்கு அரசியல் காரணங்கள் ஏதேனும் இருக்குமோ எனும் கேள்வி என்னுள் சுற்றிக் கொண்டிருந்தது.

இப்போது சென்னையின் 200 வார்டுகளில் பிளாஸ்டிக் தார்ச் சாலைகள் போட ஏற்பாடாகி இருக்கிற விவரம் மகிழ்ச்சி அளிக்கிறது. மாநகராட்சியே ஆட்களை அமர்த்தி புதன் கிழமை தோறும் வீடு வீடாகச் சென்று மெல்லிய பிளாஸ்டிக் பைகளைச் சேகரிக்க இருப்பதாகவும், பொது மக்கள் plasticwaste@chennaicorporation.gov.in என்ற மின்னஞ்சல் முகவரிக்கு மெல்லிய பைகள் குறித்த தகவல் அளிக்கலாம் என்றும் ஒரு நண்பர் முகப்புத்தகத்தில் பகிர்ந்திருக்கக் கண்டேன்.

கனவாகனப் போக்குவரத்து இல்லாத எல்லா சாலைகளையும் (அதாவது போட்டு ஒருசில வருடங்களில் கோடிகளை முழுங்கி விட்டுச் சேதமாகிப் பல்லைக் காட்டும் ரோடுகளை) பிளாஸ்டிக் சாலைகளாக மாற்றிடுவது குறித்து எல்லா மாநில அரசுகளும் விரைவில் பரிசீலிக்கும் என நம்புவோம்.

பெங்களூரில் என் தங்கை வசிக்கும் சுமார் 500 வீடுகள் கொண்ட குடியிருப்பின் அசோசியேஷன் மிகக் கடுமையாகப் பின்பற்றிவரும் முறை இது:

1. சமையல் கழிவுகள் மட்டுமே தினசரிக் குப்பையாக வெளியேற்றப்பட வேண்டும்.

2. பேப்பர், அட்டைகள், பிளாஸ்டிக் கவர் மற்றும் பொருட்கள் அவர்கள் தருகிற சாக்குப் பையில் சேமிக்கப்பட்டு வாரயிறுதி நாட்களில் வெளியேற்றப் படவேண்டும்.

3. வேண்டாத பாட்டில்கள் போன்றவை தனியாகக் கீழ்தளத்தில் அதற்கென வைக்கப்பட்டிருக்கும் ட்ரம்களில் சேர்க்கப்பட வேண்டும். இதில் குளறுபடி செய்கிறவர்களுக்கு அபராதம் உண்டு.

இந்த முறையினால் மறுசுழற்சிக்குப் பொருட்களை எளிதில் அனுப்ப முடிகிறது. இந்த நடைமுறையில் வெகுவாகு மகிழ்ந்து, அசோசியேஷன் தலைவராக செயல்பட்டு வரும் பெண்மணியை பெங்களூர் மாநகராட்சி (BBMP) பாராட்டிக் கெளரவித்துள்ளது. இவரை முன் உதாரணமாகக் கொண்டு அனைத்து குடியிருப்புகளும் இம்முறையைப் பின்பற்ற வலியுறுத்தி வருகிறது.

---

அங்கீகாரங்கள்:

எழுத்துக்கு..

சென்ற வருடம் மார்ச் மாதத்தில் முனைவர் இளங்கோவன் அவர்கள் தனது நண்பர் பேராசிரியர் பட்டாபிராமனுக்கு முனைவர் பட்ட ஆய்வுக்கு என்னைப் பற்றிய விவரங்கள் தேவைப்படுவதாக அறிமுகம் செய்து வைத்திருந்தார். தொடர்ந்து பேராசிரியர் பட்டாபிராமன் கேட்டுக் கொண்ட விவரங்களை அனுப்பி வைத்திருந்தேன். தென்காசியைச் சேர்ந்த இவர் புளியங்குடியில் இருக்கும் மனோ கல்லூரியில் பணியாற்றி வருகிறார்.

நெல்லை மனோன்மணியம் பல்கலைக் கழகத்தில் “இணையத்தில் இலக்கியம் - பெண்களின் பங்கு” என்பது குறித்தத் தன் ஆய்வின் ஒரு பாகமாக எனது படைப்புகள் சிலவற்றை எடுத்துக் கொண்டிருந்ததுடன், ஆய்வு அறிக்கையில் என் புகைப்படம், வாழ்க்கைக் குறிப்பு மற்றும் வலைப்பூ குறித்த விவரங்களைச் சமர்ப்பித்திருந்ததையும், இந்த ஜனவரி ஐந்தாம் தேதி முனைவர் பட்டம் பெற்று விட்டதையும் மகிழ்ச்சியுடன் தெரிவித்திருந்தார். முனைவர் பட்டாபிராமன் அவர்களுக்கு என் வாழ்த்துகளும் மனமார்ந்த நன்றியும். என் பெயரைப் பரிந்துரைத்திருந்த முனைவர் இளங்கோவன் அவர்களுக்கும் என் நன்றி.

நிழற்படங்களுக்கு..

ஓய்வு பெற்ற பேராசிரியரும், மதிப்பிற்குரிய பதிவரும், சிறந்த புகைப்படக் கலைஞருமான தருமி அவர்கள் தனது நாற்பதாண்டு கால புகைப்பட அனுபவங்களைக் குறித்து “நானும், photography-யும்” என ஒரு தொடர் எழுதிக் கொண்டிருக்கிறார். அதன் பாகம் நான்கில் எனது புகைப்படங்களைக் குறித்த பெருந்தன்மையுடனான அவரது பாராட்டு ஒரு விருதைப் பெற்ற மகிழ்ச்சியைத் தந்தது என்றால் அது மிகையன்று. நன்றி தருமி சார்:)!

வலைப்பூவுக்கு..

போதுமென ஒரு சோர்வோ சலிப்போ தோன்றும் வேளைகளில் எங்கிருந்தேனும் வந்தடையும் அங்கீகாரங்கள் நம்மைத் தொடர்ந்து இயங்கச் செய்கிறது. ‘திருமதி பக்கங்கள்’ கோமதி அரசு வழங்கிய “The Versatile Blog” விருதுக்கும்; ‘கற்றலும் கேட்டலும்’ ராஜி,‘சமையல் அட்டகாசங்கள்’ ஜலீலா கமல் ஆகியோர் வழங்கிய “Liebster Blog" விருதுக்கும் என் அன்பு கலந்த நன்றி. இதுவரையிலுமாக 26 நண்பர்கள் அன்புடன் வழங்கிய 12 விருதுகளும் ஊக்கம் தரும் சக்தியாக எப்போதும் முத்துச்சரம் முகப்பில்.. பிகாஸா ஆல்ப வடிவில்..!

வழக்கம் போலவே இந்த இரு விருதுகளையும், பல்வேறு பணிகளுக்கு இடையே தொடர்ந்து எழுதி வரும் அனைத்து வலைப்பதிவர்களுடன் பகிர்ந்து கொள்கிறேன்.

---

இது சரியா?

நவசக்தி என்றொரு தளம். பிப்ரவரி 7ஆம் தேதி ஒரே நாளில் எனது கவிதைகள், கட்டுரைகள், நூல்விமர்சனம் மற்றும் (முந்தைய பாகங்களின் சுட்டிகளையும் கொண்ட) சிங்கப்பூர் பயணக் கட்டுரையின் கடைசிப்பாகம் என 10 பதிவுகளைத் தங்கள் தளத்தில் தனித்தனியே காபி பேஸ்ட் செய்து பதிந்துள்ளார்கள். போக ‘முத்துச்சரம்’ எனத் தனியாக ஒரு அறிவிப்புப் பதிவும். பதிவர்களுக்கு விளம்பரமா? புரியவில்லை. அப்படியே வைத்துக் கொண்டாலும் ஒவ்வொரு பதிவின் முடிவிலும் எனது வலைப்பூவுக்கு இணைப்பு கொடுப்பதாக நினைத்து தவறுதலாக வேறொரு வலைப்பூவின் பெயர் மற்றும் இணைப்பைக் கொடுத்துள்ளார்கள். அனுமதி இல்லாமல் போட்டதுதான் போட்டார்கள். அதையாவது சரிசெய்யுமாறு கேட்டுப் பின்னூட்டம் இட்டேன். எந்தப் பதிலும் இல்லை. சரி செய்யவும் இல்லை.

---

அதீதம் கார்னர்:

வலையோசை-7_ல் க. நா. சாந்தி லட்சுமணன்;
வலையோசை-10_ல் சுந்தரா;
வலையோசை-11_ல் கே. ரவிசங்கர்

***

ஃபோட்டோ கார்னர்..

11 ஜனவரி பொங்கல் சிறப்பிதழில்..:

• உழவுக்கும் தொழிலுக்கும் வந்தனை செய்வோம் (பீ வீ)

• ஆழிசேர் ஆறுகள் முகிலாய் மழையாய் பொழிவதுபோல்.. நம் இசை ( சேத்தன் ராம்)

29 ஜனவரி இதழில்.. உலகின் உன்னத இடங்கள்:

• தந்தையின் தோள் (ராகேஷ் );

• தாயின் மடி (அமைதிச்சாரல்)

14 பிப்ரவரி காதல் சிறப்பிதழில்..:

• எங்கும் அன்பு எதிலும் அன்பு (MQN)

• பருவமே புதிய பாடல் (ஜீவ்ஸ்)

என் ரசனையில் அமைந்த படத் தேர்வுகளைக் கண்டு களியுங்கள்:)!

---

படத்துளி:

குட்டி நாயின் நீண்ட நிழல்

---

கலவையான விஷயங்களை ஒரு தொகுப்பாக வகைப்படுத்திப் பகிரும் எண்ணம் தள்ளிப் போய்க் கொண்டேயிருந்தது. துளித்துளியாக இனி அவ்வப்போது தூறும் :)!

---

***