ஒன்றையொன்று - உயிரோசையில்..

ஒன்றையொன்று
ஒருவரையொருவர்
சார்ந்ததே ஜீவிதமென்பதை
ஏற்காத இறுமாப்பும்

எனக்கு ஈடு யாருமில்லை
எவர் உதவியும் தேவையில்லை
என்கிற அகந்தையுமாய்
வாழ்ந்தே பழகிவிட்ட மாவீரன்

விழுந்து வைத்தான்
வேட்டைக்குச் சென்ற இடத்தில்
யானைக்கு வெட்டிய குழியில்
யாருமற்ற வனவெளியில்.

பார் போற்றும் பலசாலிக்கும்
சூழ்ந்தது நெஞ்சினில் பயமேகம்
பரவியிருந்த இருளில்
பார்வைக்கு எதுவும் புலப்படாத பள்ளத்தில்.

கொள்கையைக் கொஞ்சம் தள்ளிவைத்து
எழுப்பிய அபயக்குரல்
கானகத்தின் காற்றோடு கரைந்துபோக

மெல்ல நகர்ந்த மணித்துளிகள்
மேலும் அச்சுறுத்த

சிங்கமா சிறுத்தையா
அனுமானிக்க இயலா உறுமல்களில்
முதுகுத் தண்டுகள் சில்லிட

இறைஞ்சி அழைத்தான் வனதேவதையை
இருகரம் குவித்து
இருக்கட்டுமே இதுவொரு
இறுதி நம்பிக்கையாக என்று.

ஓங்கி வீசிய காற்றில்
மோதியது முகத்தில்
ஓரிரு நொடிகளில் எல்லாம்
பக்கத்து ஆலமரவிழுது

தட்டுத்தடுமாறித் தப்பித்து மேலேறி
போய்கொள்ளலாம் பொழுதோடு என
ஆலங்கிளையோடு கிளையாக
ஆசுவாசமானவன் அகமகிழ்ந்தான்

‘நல்லவேளை
எவருக்கும் நன்றிசொல்லத் தேவையின்றி
அந்த வனதேவதையும் வரும் முன்னே
காப்பாற்றிக் கொண்டேன் என்னை நானே!’

தோற்றுப் போனதாய் வருந்தவில்லை
கொள்கையும் நம்பிக்கையும்

தெளிவாய் இருந்தன
‘ஒன்றையொன்று’ நியதியின்படி..

தமது ஜீவிதம்
சரிந்தும் சாய்ந்தும் கொடுத்தபடி
சந்தர்ப்பங்களையும் செளகரியங்களையும்
சார்ந்தே என்று.
*** *** ***

படம் நன்றி: உயிரோசை

உயிர்மை.காமின் 2 ஆகஸ்ட் 2010 உயிரோசை இணைய இதழில்..