உயிர்க் கூடு - பண்புடன் இதழில்..

மலை உச்சியில்
தனித்து நின்ற மரத்தருகே
இன்னொரு மரமாகி நின்றிருந்தான்

மாலைக் கதிரவனின் பொன்னொளியில்
குளித்துக் கொண்டிருந்தன
மரத்தின் பலநூறு இலைகள்.

நன்றி மறக்கும் உறவுகள்
வஞ்சிக்கும் நட்புகள்
ஏமாற்றும் சுற்றங்கள்
எவருடனும் ஒட்ட இயலாமல்
அவன்

காலப் போக்கில்
உதிரப் போகும் இலைகளை
முறித்துக் கொள்ளும்
சாத்தியம் கொண்ட கிளைகளை
கனிந்ததும் கழன்றிடக்
காத்திருக்கும் பழங்களை
உயிர்க் கூட்டில் பாதுகாத்து
மரம்

மனம் அலை பாயச்
சிலையாக நின்றிருந்தான்

அதல பாதாளத்துள்
இறங்கிக் கொண்டிருந்தது
மலைக்கு மறுபக்கம்
அஸ்தமனச் சூரியன்.

கைக்கு வாராப் பேரொளிப் பந்தினை
வேறோர் உலகில்
கையகப் படுத்திவிடும் முடிவுடன்
முனையை நோக்கி நகர்கிறவனைப்
பதட்டத்துடன் பார்க்கிறது மரம்

சாட்சியாகப் பிடிக்காமல்
வேகவேகமாய் இருளில்
கரைந்து கொண்டிருக்கின்றன
சூரிய மிச்சங்கள்

நட்சத்திரங்களற்ற வானில்
ஒற்றைக் கீற்றாய்
வளர்பிறை நிலவின்
வளைந்த புன்னகை;

எதனாலும் தடைபடாத
இயற்கையின் சுழற்சி
மின்னல் வெட்டாய்
உயிர்வரை பாய்ந்து
எழுப்பிய கேள்வியில்
பிரளய அதிர்வை உணர்கிறவன்
திரும்பி நடக்கிறான்

விடைகொடுத்துச் சலசலக்கிறது
மகிழ்ச்சியில் மரம்.
***



படம் நன்றி: MQN

4 மார்ச் 2012 பண்புடன் இணைய இதழில், நன்றி பண்புடன்!