இல்லாத ஒன்று

வெறுமை மனமெங்கும் வியாபித்து நிற்க
நிம்மதி நாடி அமைதியைத் தேடி
நடந்தேன் இலக்கின்றி வருத்தமாய்

அழுத்தும் சுமையை எங்கிருந்து எடுப்பது
எவரிடம் எப்படி இறக்குவது
தெரியாமல் திணறியது மனது குழப்பமாய்

பாதையோரம் காண நேர்ந்த
பார்வையிழந்த இளைஞன்
நம்பிக்கையுடன் நடக்க
துணை சென்றக் கைத்தடி
கேட்காமல் கேட்டது என்னை
இருப்பதை உணராத உனக்கு
இல்லாத ஒன்று ஆகின்றதோ பாரமாய்

புரியாதது புரிந்திட திகைத்து நின்றேன்
எடுத்துக் குறைத்திட ஏதுமற்றவனாய்

இதுவரை கிடைத்த நல்லன யாவும்
நினைவுக்குவர நன்றி மிகுதியில்
நெஞ்சம் நனைந்தவனாய்

வெறுமையென மயங்கிய மனதுக்கு
வலிமைதர என்றைக்கும்
பெற்ற அனுபவங்கள்
துணையிருக்கும் என்பதனை
மறந்தயென் மடமையை எண்ணி
வெட்கிச் சிரித்தவனாய்.
***
படம்: இணையத்திலிருந்து

• 2 ஏப்ரல் 2010, யூத்ஃபுல் விகடன் இணையதளத்தில் வெளியான கவிதை:

• 14 ஜூலை 2010, வார்ப்பு கவிதை வாராந்திரியிலும்..